Μία σοβαρή ανάλυση για τα RIP του Facebook.

 Αφορμή για το βαρυσήμαντο κείμενο που ακολουθεί είναι δύο δυσάρεστες ειδήσεις των τελευταίων ημερών.

 Ο θάνατος του Lemmy στις 28 Δεκεμβρίου και του David Bowie στις 11 Ιανουαρίου.

 Που όπως είναι λογικό προκάλεσαν παγκόσμια θλίψη αφού μιλάμε για δύο από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες που έβγαλε η μουσική.


 Και ο απλός κόσμος εξέφρασε τη θλίψη του με τους τρόπους που προσφέρει η σημερινή εποχή. Μέσω των Social media δηλαδή, είτε ποστάροντας κάποιο τραγούδι ή μια φωτογραφία ή κάποια λόγια. Στις περισσότερες των περιπτώσεων αυτά συνοδεύονταν από ένα RIP.

 Και όπως συμβαίνει πάντα σε μαζικά ποσταρίσματα ή ενέργειες για ένα συγκεκριμένο θέμα, υπήρξε και η άλλη πλευρά που άρχισε να κράζει αυτούς που το έκαναν.

 Μόνο που δεν μιλάγαμε για περιπτώσεις όπως αυτή της γαλλικής σημαίας στις φώτο (για το Λίβανο δεν βάλατε τη σημαία του Λιβάνου) αλλά για τα συναισθήματα που δημιουργεί ο θάνατος. Ο θάνατος δύο τεράστιων μουσικών.

 Το κράξιμο σε πολλές από τις περιπτώσεις με χαρακτηριστικότερη αυτή της Ελεονόρας Μελέτη αφορούσε τη χρήση του RIP. Ριπατζιδες τους αποκάλεσε η αγαπητή Ελεονόρα, ενώ ένα σωρό άλλοι κατέκριναν τη χρήση του.

Μόνο που αυτή η συζήτηση είναι άσκοπη και δεν είναι υποκειμενικό.

 Όποιος κράζει το RIP είναι βλαμμένος. Τελεία και παύλα. Εκτός κι αν κάποιος δεν γνωρίζει ότι το RIP σημαίνει Rest in Peace που αυτό με τη σειρά του σημαίνει Αναπαύσου εν ειρήνη.

Το λέμε δηλαδή όταν πεθαίνει κάποιος. Τι θέλετε να κάνουμε τώρα; Να αλλάξουμε τα «Χρόνια Πολλά» στα Γενέθλια;

“Αμάν με αυτά τα ‘Χρόνια Πολλά’, δεν έχετε κάτι καλύτερο να πείτε;”

Έχουμε να πούμε κάτι καλύτερο. Άντε γαμήσου.

Να αλλάξουμε και το «Να ζήσετε» στους γάμους;

“Αμάν με το ‘Να ζήσετε’ στους γάμους, δεν έχετε κάτι καλύτερο να πείτε;”

Κάτι καλύτερο; Το άντε γαμήσου πως σου φαίνεται;

Καταλαβαίνουμε λοιπόν την ανάγκη κάποιων να θέλουν να πάνε κόντρα στη μάζα και να εμφανιστούν εναλλακτικοί κράζοντας κάποιους άλλους, αλλά όταν το κράξιμο γίνεται αυτοσκοπός πέφτεις σε τέτοιες γκέλες.

Μην ανησυχείτε όμως. Όλοι μας κατά καιρούς την έχουμε κάνει τη μαλακία μας. Δεν χρειάζεται να ζητάτε συγγνώμη.

“Αμάν πια με τα ‘συγγνώμη’ δεν έχετε άλλη λέξη να πείτε”.

Έχουμε. Το άντε γαμήσου πως σου φαίνεται;

Φιλικά και με τις καλύτερες των προθέσεων, ένας άγνωστος μαλάκας.


by rockisdead