Κορόιδευε τον Θεό, γιατί ήταν ο Θεός!

Γράφει ο Άρης Ασβεστάς

 Δεν υπήρξα ποτέ φανατικός οπαδός των Motorhead. Δεν έδωσα ποτέ λεφτά για να αγοράσω δίσκο τους. Αγόραζαν άλλοι κι εγώ τους δανειζόμουν και τους αντέγραφα σε κασέτα (αρχές 90’s μιλάμε τώρα).
Θα τους άκουγα μόνο αν τα κλασσικά τους τραγούδια τύχαινε να βρίσκονται σε κάποια συλλογή που είχα φτιάξει εγώ.

Ποτέ δεν είπα: «α, σήμερα θα βάλω Motorhead να ακούσω».

Κι όμως:
-Πήγα να τους δω ζωντανά!
-Αγόρασα το t-shirt τους!
-Όταν ο γιος μου πήγε τεσσάρων ετών, το πρώτο ροκ μπλουζάκι που του αγόρασα ήταν Motorhead!
-Στο τζιν μπουφάν που φορούσα στο Γυμνάσιο, είχα ραφτό Motorhead!


Βάζω στοίχημα πως σε όλα τα παραπάνω, πολλοί θα δουν τον εαυτό τους…


 Διότι οι Motorhead είχαν αυτή την ιδιαιτερότητα. Μια ιδιαιτερότητα που αμφιβάλλω πολύ αν τη συναντάς σε άλλη μπάντα: ΟΛΟΙ οι φίλοι του σκληρού ήχου τους σέβονταν, ΟΛΟΙ τους θεωρούσαν «αρχηγούς», ΟΛΟΙ τους γούσταραν!


Ποτέ κανείς δεν θα μπορούσε να πει κακή κουβέντα για τους Motorhead!


 Σε ρώταγαν «ποιες είναι οι αγαπημένες σου πάντες» και τους Motorhead μπορεί να μην τους έβαζες μέσα! Όχι όμως επειδή δεν σου άρεσαν! Επειδή, για έναν μυστήριο λόγο που μόνο με αυτούς συνέβαινε, τους θεωρούσες κατά κάποιο τρόπο… εκτός συναγωνισμού! Οι Motorhead ήταν μια κατηγορία μόνοι τους!


 ΟΛΑ τα παραπάνω, βέβαια, έχουν να κάνουν με τον Lemmy. Διότι οι Motorhead ήταν ο Lemmy και ο Lemmy ήταν οι Motorhead.

 Ο Lemmy ήταν και είναι ένα Τοτέμ! Ήταν ο «πατριάρχης»! Το διαπιστώνεις αυτές τις μέρες στα λόγια των ανθρώπων της μουσικής. Από όλο το φάσμα της μουσικής. Δεν πρέπει να υπήρχε ΕΣΤΩ ΕΝΑΣ άνθρωπος στη μουσική που να μην αγαπούσε τον Lemmy. Που να μην αισθανόταν την υποχρέωση να υποβάλει τα σέβη του.

 Ο Lemmy ήταν ο μπαμπάς τους! Ο «πατέρας» όλων των σχημάτων από τα τέλη των 70’s και φυσικά σε ολόκληρα τα 80’s. Ακόμα και οι thrash μπάντες που άρχισαν να ξεπηδούν κυρίως από το ’83 και έπειτα, ήταν άμεσα επηρεασμένες από την ταχύτητα με την οποία έπαιζαν και τον «θόρυβο» τον οποίο παρήγαγαν οι Motorhead.


 Θεωρώ πως πρόκειται για μοναδικό φαινόμενο, παγκοσμίως και για όλα τα είδη της μουσικής!


 Οι «Θεοί» του σκληρού ήχου είναι μετρημένοι. Ποιοι ήταν οι «Metal Gods»; Ήταν ο Lemmy, ήταν ο Dio, είναι ο Ozzy, είναι ο Rob Halford…


 Κατά την προσωπική μου κρίση ο Lemmy ήταν ο μεγαλύτερος όλων! Ο τελευταίος μεγάλος ροκ σταρ! Ο Dio είχε και αντιπάθειες, συνέδεσε το όνομα του με τρεις μπάντες, ενώ ήταν μια πιο εξευγενισμένη μορφή. Ο Ozzy, πέρα από… 4-5 μεγάλα τραγούδια που είπε στη σόλο καριέρα του, για μεγάλο χρονικό διάστημα γέλαγε ο κόσμος μαζί του. Τον Ozzy θα τον θυμόμαστε κυρίως με τους Black Sabbath, με την διαφορά ότι οι Black Sabbath είναι μεγαλύτερο μέγεθος από τον ίδιο, διότι παρέμειναν μεγάλοι και μετά τον Ozzy. Αντίθετα, ο Lemmy σου δίνει –κατά κάποιο τρόπο- την εντύπωση ότι είναι μεγαλύτερος από τους Motorhead! Ο Halford είναι τρομακτικό μέγεθος, αλλά είναι ο τραγουδιστής των τεράστιων Judas Priest. Δεν παίζει μπάλα μόνος του και όταν το δοκίμασε… δεν τρελαθήκαμε κιόλας!


 Ο Lemmy ήταν ο Lemmy! Ο μεγάλος αρχηγός! Διότι εκπροσωπούσε αυτό που στην πραγματικότητα είναι το ροκ που γουστάρουμε: Είναι η αυθεντικότητα, το «βρώμικο» attitude, είναι η ενσάρκωση του «sex, drugs and rock ‘n’ roll». Με ολίγον από Jack Daniels…


 Με το μπάσο του να πυροβολεί, το μικρόφωνο σηκωμένο ψηλά και εκείνον πάντα με το κεφάλι πάνω, ήταν λες και προκαλούσε τον Θεό, «φτύνοντας» αγαπημένους στίχους.

 Εβδομήντα χρόνια τον «κορόιδευε»… Ίσως γιατί τελικά ο Lemmy ΕΙΝΑΙ ο Θεός!




by rockisdead