Αναφορά σε αυτούς που "έφυγαν"

 Όπως συνηθίζεται να γίνεται στο τέλος της χρονιάς, δεν μπορούμε παρά να θυμηθούμε και τους καλλιτέχνες που μας αποχαιρέτησαν. Έτσι και φέτος, λοιπόν, δεν ήταν λίγες οι σπουδαίες μορφές της μουσικής στις οποίες είπαμε το τελευταίο αντίο. Ο δικός μας, Ντέμης Ρούσσος, ο τραγουδιστής του ‘Stand By Me’, Ben E. King, ο θρύλος της blues, B.B. King, o αιώνιος μεταλάς Christopher Lee, ο πρώην ντράμερ των Motörhead, Phil Taylor, ο τραγουδιστής Percy Sledge (‘When A Man Loves a Woman’) και ο ταλαντούχος συνθέτης James Horner, είναι μερικοί μόνο από αυτούς.

 Τον τελευταίο μήνα όμως, είχαμε ακόμα δύο σημαντικές και απρόσμενες απώλειες. Αυτές των Scott Weiland και Lemmy Kilmister. Ο πρώτος αποτέλεσε μία από τις πιο χαρακτηριστικές φωνές της αμερικανικής grunge, ως frontman των Stone Temple Pilots. Ένα συγκρότημα που μπορεί ποτέ να μην έφτασε τη λάμψη των Nirvana ή των Pearl Jam (κάτι στο οποίο συνετέλεσε και ο αυτοκαταστροφικός χαρακτήρας του Scott), αφήνει πίσω του όμως μία πλούσια παρακαταθήκη με πολλά εξαιρετικά κομμάτια. Άλλωστε δεν είναι τυχαία και η δήλωση του Billy Corgan των The Smashing Pumpkins που έζησε από κοντά τον Weiland στα ’90s, με την οποία εξέφρασε την άποψη του πως ο Weiland ήταν μία από τις 3 μεγάλες φωνές της γενιάς τους μαζί με τους Kurt Cobain και Layne Staley.

 Όσον αφορά το τελευταίο, μπορεί να ήρθε στο παρά πέντε πριν φύγει το 2015, αλλά μας πόνεσε πολύ. Ο Lemmy Kilmister δεν ήταν και ο πιο υγιής άνθρωπος στον κόσμο, αλλά και πάλι ο θάνατός του ήταν πολύ ξαφνικός. Ο frontman των Motörhead, έσβησε στα 70 του χρόνια, χτυπημένος από μία πολύ επιθετική μορφή καρκίνου που διαγνώστηκε μόλις 3 μέρες πριν. Ήταν μία από τις πιο απλές και παράλληλα εμβληματικές, αυθεντικές και αληθινές προσωπικότητες της ροκ. Αν και μπορούσε να την ακολουθήσει, ποτέ δεν τον ενθουσίασε μία “ακριβή” ζωή. Ενδεικτικό το γεγονός πως δεν άλλαζε με τίποτα το μικρό μπαρ όπου σύχναζε ή το λιτό διαμέρισμα στο οποίο διέμενε. Η κληρονομιά που αφήνει ανεκτίμητη, τόσο με τη μουσική του, όσο και με τις αξέχαστες ατάκες του. Θα τον θυμόμαστε και αυτόν, όσο ακούμε μουσική, γιατί του οφείλουμε πολλά.

by straight on music