Άγγελος και Δαίμονας - Αφιέρωμα στον Jim Morrison που γεννήθηκε σαν σήμερα πριν 72 χρόνια!
Δε μπορώ να θυμηθώ πώς ξεκίνησα να ακούω τους Doors , δεν έχει σημασία άλλωστε γιατί κατά την γνώμη μου , η μουσική σε διαλέγει … θα σε βρει την κατάλληλη στιγμή για να ντύσει με μελωδίες όλα όσα δε περιγράφονται με λόγια.
Τι να πρώτο-γράψω για τους Doors; Είναι πραγματικά μια κατηγορία από μόνοι τους! Ποίηση και μουσική τόσο ταιριαστά συνδυασμένες, στίχοι που μιλούν στο ένστικτο και «ανοίγουν τις πόρτες» του υποσυνείδητου με μελωδίες ψυχεδελικές, γλυκά σκοτεινές και μελαγχολικές - πέρα από τα όρια της λογικής - οι οποίες αντικατοπτρίζουν την ψυχή και τον συναισθηματικό κόσμο του Jim Morrison και όλων όσων αγαπούν την μουσική των Doors σε επίπεδο λατρείας.
Ο Jim Morrison δεν χρειάζεται συστάσεις … Αναρωτιέμαι όμως αν οι Doors θα βρίσκονταν σήμερα ανάμεσα στις πιο θρυλικές μπάντες όλων των εποχών χωρίς τον Jim Morrison. Ίσως όχι, αλλά κατά την γνώμη μου ούτε και ο Jim θα είχε μείνει στην ιστορία χωρίς τους Doors καθώς το τεράστιο ποιητικό του ταλέντο , συνάντησε την ευκαιρία να εκφραστεί μέσα από τις νότες του μουσικού Ray Manzarek , του κιθαρίστα Robby Krieger και του ντράμερ John Densmore.
Ο «άτακτος» front man των Doors κατάφερνε να καθηλώνει τα πλήθη με τον εκρηκτικό και σχεδόν παρανοϊκό τρόπο έκφρασής του πάνω στην σκηνή. Ήταν ένας “stranger” ανάμεσα μας , σε έναν εξίσου παράξενο κόσμο - για εκείνον - τον οποίο είχε την περιέργεια να εξερευνήσει στα άκρα. Όπως είχε πει και ο ίδιος : “Δοκίμαζα απλά τα όρια της πραγματικότητας, αυτό ήταν όλο , μια απλή «περιέργεια”.
Τα 27 χρόνια της σύντομης αλλά γεμάτη από πάθη ζωής του τα έζησε σαν ήρωας αρχαίας ελληνικής τραγωδίας με την κυριολεκτική της ερμηνεία … «δι’ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν», (Αριστοτέλης , Περί Ποιητικής).
Τολμώ να πω ότι για την εποχή του ήταν ένας προφήτης της ελευθερίας! Μην ξεχνάμε ότι στις αρχές της δεκαετίας του 60 , ο συντηρητισμός της εξουσίας των Η.Π.Α. θεωρούσε επικίνδυνους όσους προκαλούσαν και παραβίαζαν τους ηθικούς κανόνες , γι’ αυτό φρόντισε ύπουλα να τους εξαφανίσει πλασάροντας τα ναρκωτικά αποπροσανατολίζοντας και καταστρέφοντας μια ολόκληρη γενιά που πραγματικά είχε την δύναμη να αλλάξει τον κόσμο.
Ένα πάντρεμα κόλασης και παραδείσου, αυτό ήταν - για μένα - ο Jim Morrison. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που το όνομά τους οι Doors το πήραν από την φράση : “If the doors of perception were cleansed , everything would appear to man as it is : Infinite”, του έπους The marriage of Heaven and Hell, του Άγγλου ποιητή William Blake . Στο βιβλίο αυτό η κόλαση δεν είναι ένας τόπος τιμωρίας αλλά ένα μέρος διονυσιακής ενέργειας, σε αντίθεση με τον βαρετό και καταπιεστικό παράδεισο. Αυτή την αντίθεση μέσα του προσπάθησε να εκφράσει και ο ίδιος ο Morrison σε όλη την διάρκεια της ζωής του . Έβλεπε τον εαυτό του σαν ένα «κομήτη», ένα διάττοντα αστέρα στον ουρανό της μουσικής που όλοι θαυμάζουν και ξαφνικά μέσα σε μια στιγμή χάνεται … για πάντα!
“I see myself as a huge fiery comet, a shooting star. Everyone stops, points up and gasps "Oh look at that!" Then- whoosh, and I'm gone...and they'll never see anything like it ever again... and they won't be able to forget me- ever.”
Μια βιογραφία του έχει τον εύστοχο τίτλο: The Bow is Drawn, The Arrow Flies and The Arrow Falls …. Κάπως έτσι το αιχμηρό βέλος έπεσε …. στις 3 Ιουλίου το 1971 ξαφνικά αλλά ίσως όχι αναπάντεχα ο Morrison βρέθηκε νεκρός, στο Παρίσι. Το σώμα του μπορεί να θάφτηκε πλάι σε μεγάλους ποιητές και φιλοσόφους στο νεκροταφείο Pere Lachaise του Παρισιού, το ανήσυχο πνεύμα του όμως δεν πέθανε… ποτέ .
Ακόμη και μετά θάνατον καταφέρνει με μια αινιγματική φράση πάνω στον τάφο του να προκαλέσει . Μια φράση που αντικατοπτρίζει την αυθεντική στάση ζωής του και είναι μάλιστα γραμμένη στα ελληνικά!
Είμαι σίγουρη πως είναι κάπου εκεί έξω ανάμεσά μας , και έχει ζωγραφισμένο στο πρόσωπό το γνωστό του σαρδόνιο χαμόγελο και αυτό το πονηρά καθηλωτικό του βλέμμα … οδηγός στα πιο τρελά όνειρά μας κ ας είναι η φωτιά τους να μας κάψει….
Από το Rock Overdose,
Και την Βιβή Ζαπαντιώτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου