Διαβάστε το track by track preview του Metal Hammer για τον νέο δίσκο των IRON MAIDEN.

Το νέο τραγούδι από το επερχόμενο “Book of Souls” κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες. Η μπάντα έκανε ανακοίνωση και για την επερχόμενη περιοδεία το 2016 πριν λίγες ώρες. Με λίγα λόγια, η αγωνία χτυπά κάτι παραπάνω από κόκκινο για τον νέο δίσκο των Βρετανών. Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε ένα track by track review του Metal Hammer:

1. “If Eternity Should Fail” (Dickinson 8:28)

 Μεσαίες ταχύτητες, με «σκληρές rock» ενορχηστρώσεις πάνω από ένα καλπάζον μπάσο. Τρομερή άρθρωση από τον Bruce, που ακούγεται πολύ ορεξάτος. Είχα σημειώσει ότι αυτό ίσως να συμβαίνει επειδή είναι δικό του τραγούδι, αλλά, μπούρδες, ο τύπος ακούγεται ορεξάτος σε κάθε τραγούδι. Οι γέφυρες δεν τους βγαίνουν τόσο ακομπλεξάριστα όσο στα 20 τους, αλλά ρεφάρουν με το “Wrathchild” ξεκαύλωμα, την παουερμεταλλιά και με το γεγονός ότι το σόλο φιλτράρει αρκετά διαφορετικά Iron Maiden vibe. Μπαλαντέρ η δαιμονική φωνή στο τέλος του κομματιού, αφού μπορεί να χρησιμοποιηθεί στις συναυλίες και πριν από ακόμα πιο ατμοσφαιρικό/επικό τραγούδι, αλλά και ως πρόλογος σε σπήντα!

2. “Speed Οf Light” (Smith, Dickinson 5:01)

 Το έχετε ακούσει ήδη, είναι αυτό με το faux κομπιουτεριζέ βίντεο στο You Tube. Το πρώτο γρήγορο (για Iron Maiden μέτρα και σταθμά, όχι για grind διασκευή σε τραγούδι του “Reign In Blood”) τραγούδι του δίσκου. Με ένα αρκετά ‘80s riff, ωραίο, απλό και παιχνιδιάρικο. Motley rocker με δυναμικά hooks και με ρεφρέν από αυτά που –όταν τα κάνουν οι Maiden– απλά δεν υπάρχουν.

3. “The Great Unknown” (Smith, Harris 6:37)

 Τα ζάρια έχουν ριχτεί. Ωραίο άνοιγμα της κιθάρας στο 1:36. Μεηντενιά που ρέει ακομπλεξάριστα, με αρχή, μέση, τέλος, με φαντασία, με χρώματα, με όρεξη, με “Fear Of The Dark” κλείσιμο, με γεμάτη, πλήρη, ακριβή, καθαρή ερμηνεία.

4. “The Red And The Black” (Harris 13:33)

 Από τα «ανατολίτικα» τραγούδια που γράφει  ο Harris τα τελευταία 15-18 χρόνια: half Epirus-half Epicurus, με ωραίο «κατρακύλισμα». Iron Maiden πατέντες είτε μιλάμε “Dance Of Death” –κομπλέ, μαζί με πλήκτρα στην ενορχήστρωση– είτε για “Rime Of The Ancient Mariner”. Και με οδηγίες χρήσης για τους οπαδούς στις συναυλίες με το επιπλέον/περιττό(;) «ω-ω-ω» στο τελείωμα.

5. “When The River Runs Deep” (Smith, Harris 5:52)

 Μανιασμένη εισαγωγή όπου η μπάντα παίζει λες και δεν υπάρχει αύριο. Οι πρώτες υπογραφές  κατά της απόφασης της συνταξιοδότησης των Maiden ακόμα και μετά από άλλες 920 συναυλίες μπαίνουν ακομπλεξάριστα από τρεμάμενα χέρια. Όξινο lead και ένα συγκρότημα με μεγάλο πείσμα και επιμονή. Αίσθηση τεραστιότητας, αυθαρσίας. Γιατί; Γιατί μπορούν!

6. “The Book Of Souls” (Gers, Harris 10:27)

 Εμφατικό Iron Maiden έπος. Opus-default δομή. Φυσικό ξετύλιγμα που δεν ακούγεται βεβιασμένο. Iron Maiden tempo και “THIS.IS.MAIDEN.” κιθάρες. Και ναι, Thin Lizzy ξεκαύλωμα στο σόλο και αρμονίες με δίδυμες (τρίδυμες;) κιθάρες. Ο «γελοτοποιός» Gers μόνο γελοία τραγούδια δεν γράφει.

7. “Death Or Glory” (Smith, Dickinson 5:13)

 Αμείλικτο όσο και «ηλιόλουστο» τραγούδι Maiden, με λουκούμι ρεφρέν. Ομοιοκαταληξία, δισύλλαβες λέξεις, ξελαρύγγιασμα. Ιδανικό για εναρκτήριο τραγούδι του δεύτερου μισού του δίσκου. Ίσως να έλειπαν τέτοια αυτοτελή/αυτόνομα γρήγορα τραγούδια από τους προηγούμενους δίσκους. Συνολικά, ως δίσκος, το “The Book Of Souls” έχει κάπως πιο κρυμμένες –ή καλύτερα ενσωματωμένες– τις αλλαγές και τα progressive (αλλά όχι ριζοσπαστικά) σημεία που υπήρχαν στo (καλύτερο;) 2ο μισό του “The Final Frontier”.

8. “Shadows Of The Valley” (Gers, Harris 7:32)

 “Somewhere In Time” συνειρμός σε τραγούδι με τον Gers; Πόσο μας τρολλάρουν; Πολύ ωραίο τελείωμα αυξανόμενης έντασης στα 3-4 τελευταία δευτερόλεπτα. Ένδειξη ότι δεν βαριούνται να δουλέψουν τις λεπτομέρειες και να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατή. Πολύ καλή δουλειά στους στίχους για άλλη μια φορά.

9. “Tears Of A Clown” (Smith, Harris 4:59)

 Γαμάτο riff. Γαμάτο τραγούδι. Από τα καλύτερα του δίσκου. Με ακόμα καλύτερη δουλειά στους στίχους. Με έμμεσες αναφορές στην «κουλτούρα της διασημότητας» στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Χωρίς να είναι ιδιαίτερα ψαγμένοι, τραβηγμένα αλληγορικοί ή επιτηδευμένα «φιλολογικοί», οι Iron Maiden γράφουν στροφές που τραγουδιούνται εύκολα και αποτυπώνονται στη μνήμη του ακροατή από την πρώτη ακρόαση. Οι Iron Maιden, αν δεν ήταν πωλητές οδοντικού νήματος από τη Μοντάνα, θα έκαναν ιδιαίτερα αγγλικών σε φτωχές χώρες της ευρωπαϊκής ηπείρου (Γκρης ρε!) και της Νότιας Αμερικής.

10. “The Man Of Sorrows” (Murray, Harris 6:28)

 Το πιο «αιθέριο» τραγούδι του δίσκου με ένα blues-y κλασικοροκάδικο σόλο. Ο Dave Murray δεν γράφει όσο πολύ θα περίμενε κανείς από κιθαρίστα που έχει συμμετέχει σε όλα τα άλμπουμ συγκροτήματος. Γράφει επιλεκτικά, συνεισφέροντας στην πολυφωνία (ενίοτε) των Maiden που στη συγκεκριμένη κυκλοφορία τους βγήκε μια χαρά!

11. “Empire Of The Clouds” (Dickinson 18:01)

 Πιάνο, βιολί και ρετρο-φουτουριστικά πλήκτρα στο μεγαλύτερο τραγούδι που έχει γραφτεί από συγκρότημα με ιστορική έδρα την πρώην κομητεία του Essex. Το τραγούδι δικαιολογεί την διάρκειά του, ή έχουμε να κάνουμε με ένα κομμάτι που το μόνο που εξυπηρετεί είναι η ματαιοδοξία του συνθέτη του; Τα τύμπανα στο 07:15 συνεπικουρούν το θεατρικό στήσιμο του τραγουδιού, το οποίο καθώς ξετυλίγεται εγκαταλείπει το λυρισμό για την αγριάδα. Γύρω στο 14:35 διακρίνονται και στοιχεία horror soundtrack. Το μελαγχολικό, ορχηστρικό κλείσιμο είναι εύστοχο.  Δεν είναι εύκολο να το χωρέσουν σε ζωντανές εμφανίσεις, αλλά έχει την δυνατότητα να βγάλει πολύ πάθος, θεατρικότητα και ιδιαίτερο συναίσθημα άπαξ και αποφασίσουν να το συμπεριλάβουν στο setlist.

by Rock Overdose and Metal Hammer