Στο heavy metal, μένουμε Αμερική!

 Παρακολουθώντας με αρκετό ενδιαφέρον εδώ και καιρό την κουβέντα σχετικά με τους διαδόχους των μεγάλων συγκροτημάτων,  παρατήρησα κάτι άξιο αναφοράς. Οι Αμερικανοί αποφάσισαν να ανεβάσουν το ιδίωμα, αντί να περιμένουν τους νέους Metallica, ενώ την ίδια ώρα η Ευρώπη κοιμάται. Εξηγούμαι. Εάν ρίξουμε μια πρόχειρη μάτια τι είδαμε φέτος στα μεγάλα φεστιβάλ της Ευρώπης,  έχουμε το δεύτερο σε τάξη φεστιβάλ της, Wacken Open Air, μέρα με headliners τους Running Wild! Με κάθε σεβασμό στην ιστορία τους, γελάει ο κόσμος. Ενδεικτικό επίσης είναι και ότι στο πρώτο σε τάξη φεστιβάλ της, Download Festival, οι Αμερικάνοι Slipknot είναι πάνω από τους special guests απλά, Judas Priest!

 Οι Αμερικανοί όσο και εάν προσπαθούν να μας πείσουν κάποιοι ότι είναι "αμερικανάκια", κρύβοντας τη δική τους ανικανότητα πίσω από αυτό, είναι μάστορες στο entertainment! Σε όλους τους τομείς που η λέξη entertainment υπάρχει, πίσω από κάθε καινοτομία ή επιτυχία κρύβεται ένας Αμερικανός ή μια αμερικανική εταιρία! Και επειδή τα χρήματα και το κέρδος κρύβονται πίσω από κάθε προσπάθειά τους, οι ενέργειες τους είναι στοχευμένες και με το μέγιστο δυνατό λιγότερο ρίσκο.

 Βλέποντας ότι οι Metallica κοροϊδεύουν και οποίο μουσικό δείγμα κυκλοφορούν είναι κατώτερο των προσδοκιών (πχ Lords Of Summer), αποφάσισαν όχι να ανακαλύψουν τους νέους Metallica, αλλά να γιγαντώσουν ξανά ένα ιδίωμα που διαχρονικά ότι και να συμβεί αντέχει στο χρόνο. Το heavy metal ξανά, γνωρίζει στην Αμερική άνθηση και αυτό είναι μόνο ή αρχή. Οι συνεχόμενες φετινές επιτυχίες στο κατάλογο του Billboard με πρωτιές και πεντάδες το πιστοποιεί. Μην αρχίσετε τώρα τις συγκρίσεις πώς ήταν στα 90's το Billboard και πώς είναι τώρα. Άλλαξε η ζωή, η μουσική και οι συσχετισμοί. Αυτά τα δεδομένα ισχύουν τώρα, αυτά επικαλούμαι.

 Η επιστροφή των Disturbed έχει προκαλέσει πανικό, πέντε νούμερο ένα και αναμένεται περιοδεία που θα σκίσει (ήδη 13/15 sold out)! Οι Five Finger Death Punch με ένα απλά καλό άλμπουμ νούμερο δύο πιο πάνω από τους Iron Maiden. Οι Bullet For MyValentine αν και Ουαλοί είναι πλήρως Αμερικανοποιημένοι και μην μου πει κανείς ότι είναι Ευρωπαϊκή μπάντα, στα ίδια χνάρια! Και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό και υπολογίστε ότι δεν βάζω στο κάδρο μπάντες που θα κυκλοφορήσουν νέα άλμπουμ το 2016 και είναι ήδη πετυχημένοι! Μιλάω για τους Volbeat (άλλη μια Αμερικανοποιημενή μπάντα) και τους υπέρ επιτυχημένουςAvenged Sevenfold που πιθανόν να είναι και οι νέοι Metallica, έχουν τα γνωρίσματα και τα στοιχεία να γίνουν πάντως, είτε αρέσει στους Έλληνες οπαδούς είτε όχι. Έξω δεν βλέπω ιδιαίτερο πρόβλημα. Για την ακρίβεια βλέπω εκατομμύρια πωλήσεων υπέρ αυτής της άποψης.

 Καλά όλα αυτά, αλλά γιατί συμβαίνει όλο αυτό; Θεωρώ είναι καθαρά κοινωνικό φαινόμενο, όπως όλα γύρω μας. Το Heavy metal που έκανε επιτυχία και καθιερώθηκε σε όλα τα σαλόνια του κόσμου είχε αλητεία! Είχε προφανώς, εκπληκτικά άλμπουμ, τρομερές συνθέσεις, είχε πολλούς τεράστιους καλλιτέχνες, αλλά είχε αυτό γνώρισμα της αλητείας. Της καλώς εννοούμενης προφανώς, δεν λέω ότι οι metalheads ή οι καλλιτέχνες ήταν αλήτες. Επίσης κύριο χαρακτηριστικό αυτής της αλητείας ήταν και η απλότητα και αμεσότητα των συνθέσεων. Αυτό ακριβώς επαναφέρουν οι Αμερικανοί τώρα, προσαρμοσμένο στους καιρούς. Απλό, κατανοητό και in your face Groove heavy metal, με μπόλικα tattoo και μπόλικο χρώμα ώστε να μην σε μαυρίζει και να γουστάρεις που συμμετέχεις. Έχουν αντικαταστήσει και το αλκοόλ με το Monster ή το Red Bull για να γλιτώσουν και τα περίεργα και να πουλήσουν και στους πιτσιρικάδες και να το ένα, μετά το άλλο τα άλμπουμ που κάνουν επιτυχία στο Αμέρικα!!

 Από την άλλη μεριά η Ευρώπη δεν έχει να επιδείξει πραγματικά μια μπάντα που μπορεί να γεμίσει αρένες και ανοικτούς χώρους. Εάν μάλιστα εξαιρέσω τους Iron Maiden (που είναι λίγο πριν το εφάπαξ όμως και δε θα έπρεπε να τους αναφέρω καν) που είτε έχουν στις αποσκευές τους άθλια άλμπουμ όπως το The Final Frontier, είτε έχουν το μνημειώδες The Book of Souls θα γεμίσουν τα πάντα και παντού, με πιάνει κατάθλιψη. Οι Sabaton το μπορούν σε μερικές περιπτώσεις και με προϋποθέσεις δύσκολες. Μετά; Προσοχή ψάχνω μια νέα μπάντα που να μπορεί από την Ευρώπη, όχι μια που σας αρέσει ή θα θέλατε! Λυπάμαι...

 Νομίζω ότι φτάσαμε σε αυτή την αποκαρδιωτική κατάσταση για διάφορους λόγους. Η Ευρώπη ως ήπειρος ζει μια παρακμή και ας την κρύβει πίσω από την χλίδα του βορρά. Η παρατεταμένη οικονομική (τεχνητή) κρίση και η κρίση αξιών που έχει στοιχειώσει την Ευρώπη έχει επηρεάσει την κοινωνία της και κατ’ επέκταση την μουσική που αυτή η κοινωνία παράγει. Μέσα σε όλα βάλτε και την κουλτούρα του Ευρωπαίου μουσικού. Είναι πιο μορφωμένος και πιο μουσικά καταρτισμένος. Εδώ νομίζω είναι και η παγίδα. Χορτάσαμε ωδείο. Μεγάλες συνθέσεις και ενορχηστρώσεις, συμφωνικές ορχήστρες και αρμονίες. Δεν τα κατηγορώ αυτά. Πώς θα γίνονταν άλλωστε, αφού η αγαπημένη μου μπάντα προέρχεται (αν και αμερικανική) από τέτοια λογική και έκανε trend και τα ωδεία. Πλημμύρα ο Λυκαβηττός το 1998 για να τους δουν θυμάμαι. Όμως νισάφι πια! Δεν γίνεται άλλο οι Ευρωπαίοι να πέφτουν στην παγίδα της ενορχήστρωσης και της πολυπλοκότητας χάνοντας το μέτρο και να χάνουν το συναίσθημα. Λίγο αλητεία ρε γαμώτο. Δεν μπορεί να ανέχονται τον συμβιβασμό μιας περιοδείας στην Ευρώπη που θα παίξουν σε μερικά μεγάλα κλαμπ και λίγο Νότια Αμερική και αυτό ήταν. Την ίδια ώρα κάποιοι παίζουν στο Madison Square Garden και δεν είναι καλύτεροί τους.

 Αντιλαμβάνομαι ότι μιλάμε για άλλη ιδιοσυγκρασία και άλλο πλανήτη στην ουσία, όμως από την άλλη νομίζω ότι οι Ευρωπαϊκές μπάντες έχουν πέσει σε μια τρύπα και δεν λένε να σηκωθούν. Μίλαγα με κάποιους φίλους, επώνυμους στον χώρο, και μου έλεγαν ότι ακούνε Αμερική και τρέχουν μακριά. Δεν μπορούν να τα καταφέρουν εκεί. Γιατί; Γιατί απλά κάνουν τα εύκολα δύσκολα και οι Αμερικανοί δεν μας εμπιστεύονται. Δεν προσπαθώ να εξισώσω την σημαία του Αμερικανικού metal έναντι του Ευρωπαϊκού, απλά προσπαθώ να βρω τι φταίει.

 Εμείς οι οπαδοί έχουμε φυσικά την ευθύνη μας, αλλά νομίζω την λιγότερη. Στο κάτω κάτω στους καιρούς που ζούμε λίγοι αγοράζουμε και τα πράγματα είναι εύκολα. Take it or leave it. Μήπως ήρθε η ώρα να απαιτήσουμε από τις μπάντες της Ευρώπης κάτι πιο απλό. Το απλό πάντα ήταν και όμορφο. Μήπως να πάρουμε το παράδειγμα και να ανεβάσουμε το ιδίωμα αντί να περιμένουμε τους νέους Iron Maiden; Δεν λέω σε καμία περίπτωση να ρίξουμε τον πήχη (αλήθεια πώς προσδιορίζεται αυτός;), αλλά να ψάξουμε κάτι πιο mainstream και straight in you face ώστε να αναδείξουμε μουσικές και μπάντες που θα βοηθήσουν να πάμε παρακάτω.

 Μην αρχίσετε πάλι να με κράζετε. Βάλτε τα κάτω, βρείτε επιχειρήματα και ελάτε να συζητήσουμε. Γράψτε από κάτω ένα comment που θα μας κάνει όλους να σκεφτούμε. Αφήστε την γκρίνια για τους Αμερικάνους. Δεν γίνεται να βρίζετε τους Αμερικανούς μουσικούς, πίνοντας Coca Cola, τρώγοντας burger και να κρατάτε το iPad στα χέρια! Ας μιλήσουμε και να το κάνουμε πιο διαδραστικό.

Από το Rock Οverdose

Και τον Pano “Ytsejam” Petropoulo