Τρίτο δείγμα από τον επερχόμενο και πολυαναμενόμενο δίσκο των Αμερικάνων και έχουμε πάψει να μιλάμε μόνο περί καλών οιωνών αφού τα στοιχεία πλέον είναι αδιάσειστα. Κυρίες, κύριοι και μικρά παιδιά οδεύουμε προς δισκάρα. Αν δηλαδή η ποιότητα των συνθέσεων μείνει σε αυτό το επίπεδο είναι δεδομένο, καθώς η μπάντα δείχνει πλήρως ανανεωμένη.
Το "Atlas, Rise!" δεν σου βγάζει σε καμία στιγμή την αίσθηση -ούτε καν την υποψία- του προσποιητού. Τα πήραν τα χαμπάρια τους πως με το στανιό ρε αδερφέ δεν γίνεται. Εδώ τα πάντα λειτουργούν στην εντέλεια. Από το δυναμικό μπάσιμο στην εισαγωγή μέχρι να μπει το βασικό riff, στην καταπληκτική ερμηνεία του Hetfield που έχει γράψει για ακόμα μια φορά καταπληκτική φωνητική μελωδία βγαλμένη από τα παλιά, στο Maidenικο πέρασμα (ναι, κάπου θυμίζει το "Hallowed Be Thy Name", και;) μέχρι και την καταπληκτική γέφυρα με τις δισολίες μετά το «OK» solo του Hammett. Τραγούδι με αρχή μέση και τέλος, περισσότερο straight forward αισθητικής και μέσης ταχύτητάς σε σχέση με το "Moth Into Flame".
Highlight: O Hetfield είναι και πάλι όλα τα λεφτά και φωνητικά σε πολύ καλό επίπεδο (για τα riff τι να πει κανείς;). Μάλιστα, εκεί στο τέλος που τραγουδάει "Crushed under heavy skies Atlas, rise!" νιώθω πως η φωνή του σκίζει τον ουρανό και πως παρέα με τις τρίχες μου όντως θα σηκωθεί και ο τιτάνας Άτλας να μας πει καμιά ιστορία από τότε που κρατούσε τον ουρανό στους ώμους του.
by rocking.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου