NOSTALGIA

 «Η σύγχρονη μουσική μου θυμίζει την ζώνη του Τροπικού. Όσο πιο κοντά στον Τροπικό πλησιάσεις, τόσο πιο πολλές μορφές ζωές μπορείς να βρεις, διαφορετικές ποικιλίες. Αυτό πιστεύω ότι συμβαίνει και με τη μουσική, αν την δεις αντίστοιχα. Όταν σκέφτεσαι τις χρυσές εποχές της μουσικής, τα ’20s, τα ’50s και τα ’60s, είσαι ακόμα αρκετά ψηλά στον βορά, οι πιθανότητες είναι πολύ πιο λίγες, που σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη.
Τη δεκαετία του ’60 όλοι μοιράζονταν την ίδια μουσική, όλοι ήξεραν τον Jimmy Hendrix, τους Beatles, κι είχαν μια γνώμη για αυτούς. Αυτό αλλάζει σήμερα. Δεν υπάρχουν πλέον λίγα κυρίαρχα είδη, υπάρχουν χιλιάδες χιλιάδων ποικιλίες ειδών. Μένω συνεχώς έκπληκτος από το πόσα εξαιρετικά πράγματα υπάρχουν αυτή τη στιγμή, με κάνει να ντρέπομαι, σκέφτομαι ότι πρέπει να αποσυρθώ και να αφήσω να δημιουργήσουν οι νέοι άνθρωποι, υπάρχει τόση φανταστική μουσική. Έχω ένα φίλο που μου στέλνει κάθε μήνα ένα CD με νέο υλικό που βρίσκει στο ίντερνετ, υλικό που δεν έχει κυκλοφορήσει, που δεν είναι γνωστό, απλά από ανθρώπους που βρίσκει στο soundcloud κλπ, και ο κανόνας που έχουμε είναι ότι δεν γράφει ποιοι είναι, παίρνω τα CD, τα ακούω και σημειώνω τα κομμάτια που μου άρεσαν. Είναι πάντα κάτι περίεργα ονόματα που δεν έχεις ξανακούσει. Οι δισκογραφικές εταιρίες σχεδόν εξαφανίστηκαν, γιατί υπάρχει ένα όριο σε αυτά που μπορείς να κυκλοφορήσεις σε φυσική μορφή κάθε εβδομάδα, ενώ τώρα κυκλοφορεί ελεύθερα κάθε είδους υλικό. Το πιο πολύ από αυτό χάνεται, κανείς δεν θα ακούσει ποτέ ξανά γι αυτό, αλλά κάποιες φορές εμφανίζεται κάτι που δεν θα τα κατάφερνε να κυκλοφορήσει μέσω δισκογραφικής, και είναι σπουδαίο. Είναι πολύ συναρπαστική η εποχή μας. Ακούω ανθρώπους της ηλικίας μου να λένε μου αρέσουν τα ’60s, αλλά νομίζω ότι τώρα είναι καλύτερα».

Brian Eno

 Για αυτούς που δεν έχουν να πουν ή να πράξουν τίποτα νέο προφασιζόμενοι διάφορα και απλά μηρυκάζουν αναμασημένα μεγαλεία του παρελθόντος, μοιράζοντας διδακτισμούς με ύφος ιερής αγελάδας.

by vasilis.papadatos