Η ιστορία πίσω από το Epic των Faith No More

 «Έπος» είναι η εξύμνηση ενός γεγονότος, το οποίο χωρίς τη συμβολή κάποιου ταλαντούχου συγγραφέα, μπορεί να ήταν αδιάφορο ή ακόμα και απεχθές και σίγουρα δεν θα έβρισκε φιλόδοξους «μιμητές»! [[Σαν ηλεκτρόνιο,]] Ο συγγραφέας δένει το γεγονός με την ιστορία ή καλύτερα την αφήγηση της ιστορίας, αλλά και με την ανθρώπινη μνήμη, «ωραιοποιώντας» το ή «διαφοροποιώντας» το από τα υπόλοιπα γεγονότα! Μια τέτοια ενέργεια, που μπορεί, δηλαδή, να ενώνει διαφορετικά και ανεξάρτητα μεταξύ τους πράγματα και να τα «μεγεθύνει» στα μάτια, τουλάχιστον, των ανθρώπων, αποτελεί συχνά μέρος της ανθρώπινης δραστηριότητας. Ανάλογα μάλιστα με τη θρησκευτική ή τη φιλοσοφική στάση που υιοθετεί κανείς, αυτή μπορεί να έχει κάθε φορά και διαφορετικό όνομα!

 Στο Rock 'n' Roll το όνομα αυτό αφορά κάποιον μουσικό, κάποιο νέο μέλος, συνήθως, που με την παρουσία του το απογειώνει... σε “epic” διαστάσεις , ακόμα κι αν η συνεισφορά του δεν είναι τόσο μεγαλειώδης! Η σουρεαλιστική προσωπικότητα του Mike Patton ήταν ακριβώς το «ηλεκτρόνιο» που χρειάζονταν οι Faith No More, ώστε από μία απλώς πολλά υποσχόμενη μπάντα να γίνουν γρήγορα μία ολοκληρωμένη και επιτυχημένη μπάντα. Το διαβατήριο για την επιτυχία υπήρξε το τρίτο τους άλμπουμ, το “The Real Thing” του 1989. Μετά από τη φυγή-εκδίωξη του Chuck Mosley και λίγο πριν την κυκλοφορία του άλμπουμ, τα φωνητικά ανέλαβε ο Mike Patton, όπως επίσης και τη λυρική επένδυση όλων των τραγουδιών τους, μεταξύ των οποίων και ενός τραγουδιού, που έμελε να γίνει σταθμός για τη «σκληρή» μουσική.

 Το μουσικό μέρος του "Epic" είχε ολοκληρωθεί πριν ο στιχουργός του αφήσει τους Mr. Bungle και εισχωρήσει στη νέα του μπάντα. Οι δημιουργοί της μεγαλύτερης επιτυχίας της μπάντας είναι οι Billy Gould, Jim Martin, Roddy Bottum, Mike Bordin. Οι στίχοι είναι το ίδιο σουρεαλιστικοί με την προσωπικότητα του τραγουδιστή, ενώ η συνεχής αναφορά στο "it", χωρίς να προσδιορίζεται σε κανένα σημείο το τι ακριβώς είναι το "αυτό" εντείνει τον σουρεαλισμό σε συνδυασμό και με την ερώτηση "What is it?" από την υπόλοιπη μπάντα! Πάντως η μουσική, αν και γράφτηκε με πολύ φυσιολογικό τρόπο, αποτελεί τη βάση για την εξέλιξη της Heavy Metal μουσικής σε Nu Metal. Ο συνδυασμός της Funk, Rap, Heavy Metal με την κλασική μουσική ήταν πρωτόγνωρος για τα αυτιά των «μεταλάδων» εκείνης της εποχής.

 Ο τίτλος του τραγουδιού, που είναι τελείως άσχετος με τους σουρεαλιστικούς στίχους, προήλθε από μια ιδιωματική ονομασία της δημιουργικής διαδικασίας ενός τραγουδιού. Συγκεκριμένα, ξεκινούσαν με τη δημιουργία της μουσικής πρώτα και πάνω σ' αυτήν πρόσθεταν την μουσική, ονομάζοντας όλη αυτήν την διαδικασία απλά “epic”. Φυσικά μόνο «επική» αντιμετώπιση δεν είχε το τραγούδι από τη δισκογραφική τους εταιρεία, την Slash, αφού μετά από την εμπορική αποτυχία του πρώτου σινγκλ του άλμπουμ, του “From Out Of Nowhere”, θέλησε να τους εγκαταλείψει. Ωστόσο, η Shlash κυκλοφόρησε το τραγούδι σε σινγκλ, μαζί με βιντεοκλίπ που το συνόδευε, μια ύστατη προσπάθεια, όπως πίστευε, την οποία πραγματοποίησε περισσότερο με ειρωνική διάθεση, παρά με πίστη στην επιτυχία του τραγουδιού! Ούτε, όμως, και το συγκρότημα είχε ιδιαίτερες προσδοκίες από την κυκλοφορία του τραγουδιού, αλλά το βιντεοκλίπ έχει πολύ ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες. Για τη δημιουργία του, πηγή έμπνευσης αποτέλεσε γενικά το έργο του Ισπανού ζωγράφου Salvador Dali. Η συνεχής μετάδοσή του από το MTV, οφειλόταν και στο εντυπωσιακό του τελείωμα, με το πιάνο να εκρήγνυται «κλείνοντας» το τραγούδι, ενώ η εικόνα του ψαριού που σπαρταράει έξω από το νερό, μπερδεύει ακόμα περισσότερο τον θεατή.

 Το ψάρι κυριολεκτικά ανήκε στη Björk, η οποία εκείνη την εποχή βρισκόταν στο San Francisco για ένα ρεσιτάλ ποίησης. Μετά από αυτό πέρασε από το πάρτυ που γινόταν στο σπίτι του Roddy Bottum, στον οποίο με τη σειρά της έδωσε το ψάρι, που λίγο νωρίτερα της είχε δοθεί! Αν και η ίδια του το εμπιστεύτηκε, έχοντας την πεποίθηση, ότι δεν θα το έβλαπταν, το ψάρι δεν το ξαναείδε κανείς! Η ίδια η Ισλανδή τραγουδίστρια ομολογεί ότι, αν δεν το είχε δώσει, τίποτα δεν θα είχε συμβεί... ούτε στο ψάρι, αλλά ούτε και στο συγκρότημα, εννοώντας φυσικά τη διαφορετική «πορεία» τους αντίστοιχα! Ο Jim Martin, κιθαρίστας του γκρουπ, ήταν στενός φίλος με τον αποθανόντα μπασίστα των Metallica, Cliff Burton και παίξανε μαζί σε δυο διαφορετικά σχήματα. Προς τιμήν του φοράει μια μπλούζα που απεικονίζει το πρόσωπό του και φέρει την φράση "A Tribute to Cliff Burton".

Από το Rock Overdose,

Και τον Jacek Maniakowski