Review: GEORGE KOLLIAS Invictus

 Να λοιπόν και κάτι διαφορετικό που δεν βλέπουμε κάθε μέρα: προσωπικό δίσκο από έναν drummer, και ποιόν drummer; Τον ταλαντούχο και ευφυέστατο Γιώργο Κόλλια γνωστό από την μακρόχρονη κι επιτυχημένη θητεία του στους Nile ο οποίος ποτέ δεν σταματά να μας εκπλήσσει με τα μουσικά του κατορθώματα στην παγκόσμια μουσική σκηνή.

 Ας ξεκινήσουμε από το εντυπωσιακότερο όλων. Όλα τα όργανα και τα φωνητικά που θα ακούσετε έχουν γραφτεί και εκτελεστεί από τον ίδιο, με εξαίρεση κάποιους καλεσμένους που ανέλαβαν τα solo, όπως οι Karl Sander & Dallas Toler-Wade (Nile), ο Theodore Ziras και οGeorge Emmanuel (Rotting Christ).

 Ο δίσκος από την εισαγωγή του ακόμα διακατέχεται από μια επιβλητηκότητα, μέσω μιας απαγγελίας που σου δίνει να καταλάβεις ότι αυτό που έπεται δεν είναι κάτι που ακούς κάθε μέρα. Μπορεί ορισμένα κομμάτια, όπως το “Aeons Of Burning Galaxies”, να τα είχαμε εις γνώσην μας, λόγω των διδακτικών DVDs που είχαν κυκλοφορήσει ή να είχαν ανέβει στο YouTube, αλλά δεν ξέρω πόσοι περίμεναν αυτό το τελικό αποτέλεσμα. Κάθε κομμάτι μοιάζει γραμμένο έτσι ώστε να σε παρασύρει σε ένα αέναο headbanging, και χωρίς πολύ προσπάθεια καταλήγει να είναι ένα τρανό παράδειγμα αγνού και ποιτικού death metal.

 Όπως σίγουρα θα έχετε υποθέσει οι περισσότεροι, η δουλεία στον τομέα των τυμπάνων δεν θα μπόρουσε να είναι καλύτερη μιας και μιλάμε για έναν από τους πιο χαρισματικούς drummer στον ακραίο ήχο κι αυτό έρχεται να το επιβεβαιώσσει γι’ ακόμη μια φορά. Κι ενώ η ακρόαση θα προχωράει σίγουρα θα σας φανεί εντυπωσιακό το γεγονός ότι δεν υπάρχει αναμάσημα στερεοτυπικών στοιχείων, σίγουρα δεν μιλάμε για παρθενογέννεση,  αλλά ιδέες που μοιάζουν τόσο φρέσκες ώστε να κάνουν τον δίσκο να μοιάζει σχεδόν μοναδικός. Ακόμη και το ογανικό “Apocalypse” δένει τόσο καλά στο όλο κινηματογραφικό κλίμα και ετοιμάζει το έδαφος για το πανδαιμόνιο που ακολουθεί προς το τέλος του δίσκου, με τα “Epitaph” και “Through Empty Eyes of Light” να ξεχωρίζουν αντίθετα με τις συνήθης να έχουμε προς το τέλος κυρίως fillers. Το κλείσιμο με το “Buried Under the Flames” σίγουρα θα ανασύρει μνήμες από  Rotting Christ, με την εισαγωγή και τη θεματολογία του, αλλά κλείνει ιδανικά την αυλαία και εξαναγκάζει μια ενδεχόμενη επανάληψη όλου του δίσκου από την αρχή.

 Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, δεν μιλάμε για έναν δίσκο ορόσημο που θα επηρρεάσει γενιές και γενιές, δεν χρειάζεται άλλωστε αφού αυτό έγινε με τους Nile. Έχουμε να κάνουμε όμως με μια εξαιρετική κυκλοφορία που αποδεικνύει περίτρανα τον τίτλο του mastermind, ελληνιστί ,που έχει λάβει ο Γιώργος Κόλλιας από τους οπαδούς του. Προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όλους τους οπαδούς της καλής μουσικής!

Βαθμολογία: 87/100

Απο το Rock Overdose,

Και τον Ιακωβόπουλο Ηλία