Οι μεγάλες μικρές δισκογραφικές εταιρίες του punk

 Κάθε φορά που μιλάμε για το punk, τις συνθήκες που το γέννησαν και την ιδεολογία του στεκόμαστε σε δύο πράγματα. Το ένα είναι η απέχθεια του για το ξεχείλωμα του rock και τη μετατροπή του σε πομπώδη, συντηρητική, άψυχη και απλησίαστη για το μέσο έφηβο μουσική. Το δεύτερο είναι η κουλτούρα του Do It Yourself, είτε μιλάμε για fanzines, είτε για αυτοσχέδιες συναυλίες είτε για μικρές ανεξάρτητες δισκογραφικές οι οποίες ήταν διατεθειμένες να δώσουν ευκαιρίες όταν οι πόρτες των μεγαλύτερων εταιριών ήταν κλειστές.

 Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, ούτε οι ανεξάρτητες εταιρίες εμφανίστηκαν με το punk, ούτε οι πολυεθνικές αρνήθηκαν να υπογράψουν συγκροτήματα του είδους. Κάθε άλλο. Απλά, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια οι πιο μικρές εταιρίες έπαιξαν ουσιαστικό ρόλο στην εμφάνιση, στην ανάπτυξη και στην ιδεολογία ενός μουσικού κινήματος. Μερικές από αυτές τις εταιρίες θα δούμε εδώ.


 Στις 10 εταιρίες που αναφέρονται παρακάτω θα πρέπει να προσθέσουμε, έστω και ως αναφορά, δύο μεγάλες ανεξάρτητες που δεν μπορούν να χαρακτηριστούν «punk εταιρίες». Ωστόσο, στα κρίσιμα χρόνια στα τέλη των 70’s και στις αρχές των 80’s η Rough Trade και η Sire υπέγραψαν μερικά από τα σημαντικότερα συγκροτήματα. Οι Stiff Little Fingers, οι Undertones, οι Subway Sect και άλλοι ηχογράφησαν ιστορικούς δίσκους σε αυτές τις εταιρίες.



Stiff Records
«If it ain’t Stiff it ain’t worth a fuck» έλεγε το πιο γνωστό από τα εμπρηστικά slogans της Stiff Records και για μερικά χρόνια ο ισχυρισμός δεν φαινόταν τόσο εξωφρενικός. Η θέση της εταιρίας του Jake Riviera και του David Robinson στην ιστορία ήταν ούτως ή άλλως εξασφαλισμένη από τη στιγμή που κυκλοφόρησε το «New Rose» των Damned, το πρώτο single του βρετανικού punk, αλλά η Stiff είχε και άλλα διαμάντια στο στέμμα της. Δεν ήταν όμως μόνο ότι ανέδειξε τον Elvis Costello, τον Ian Dury ή τους Madness για τους οποίους κάποιος θα μπορούσε βάσιμα να ισχυριστεί ότι βρίσκονταν μόνο στις παρυφές του punk. Είναι και το τόσο πιστό στο πνεύμα της εποχής χάος που συνόδευε τις κινήσεις της εταιρίας, είτε μιλάμε για τις περιπετειώδεις «Stiff Tours» είτε για την σχεδόν προσχεδιασμένη σύλληψη του Elvis Costello έξω από το κτίριο στο οποίο γινόταν μια εκδήλωση των στελεχών της CBS.



Dischord Records
Το πνευματικό παιδί του Ian MacKaye δεν ήταν μόνο το όχημα για να κυκλοφορούν οι δίσκοι των Minor Threat, των Fugazi και των υπόλοιπων συγκροτημάτων του. Η Dischord παραμένει μέχρι σήμερα μια ετικέτα που αποθεώνει και διδάσκει το punk ήθος. Οι «χειροποίητες» κυκλοφορίες της, η επιμονή της να αποφεύγει τα mainstream κανάλια διανομής και η απόλυτη πίστη της στη σκηνή της Washington DC, έξω από την οποία δεν έχει κοιτάξει ποτέ εφαρμόζοντας μέχρι κεραίας το «act local» δόγμα, την έχουν μετατρέψει σε μια από τις πιο επιδραστικές indies των ΗΠΑ. Και, εκτός από τους Minor Threat και τους Fugazi, το ρόστερ της περιλαμβάνει μερικές από τις σημαντικότερες μπάντες της χώρας όπως τους Government Issue, τους Nation Of Ulysses και τους Scream.



Touch And Go Records
Μπορεί εδώ και χρόνια να έχει επεκταθεί πολύ πέρα από τα όρια του punk, υπογράφοντας συγκροτήματα όπως οι TV On The Radio και οι CocoRosie, αλλά η Touch And Go ήταν μια από αυτές τις αμερικάνικες εταιρίες που στα τέλη των 70’s και στις αρχές των 80’s το πήραν από το χέρι και το οδήγησαν στη φυσική του εξέλιξη. Από τους Necros έως τους Jesus Lizard και από τους Big Black έως τους Butthole Surfers και τους Shellac, η Touch And Go αποδείχτηκε μια εταιρία με ανοιχτούς ορίζοντες και με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον.



SST Records
Όταν το 1966 ο 12χρονος Gregg Ginn έφτιαξε την Solid State Transmitters η δισκογραφία δεν υπήρχε στο μυαλό του. Ήταν άλλη μια εταιρία εμπορίου ηλεκτρονικού εξοπλισμού. Το 1978, όμως, ο Ginn δεν έβρισκε δισκογραφική για το συγκρότημα του, τους Black Flag, και η μόνη λύση που σκέφτηκε ήταν να αλλάξει αντικείμενο στην εταιρία των εφηβικών του χρόνων. Κάπως έτσι γεννήθηκε η SST, στην οποία ηχογράφησαν αρχικά οι Black Flag και οι Minutemen και στη συνέχεια ένα εξαιρετικό ρόστερ αποτελούμενο, μεταξύ άλλων, από τους Sonic Youth, τους Meat Puppets, τους Bad Brains και τους Dinosaur Jr. Η SST, ωστόσο, άλλαξε πραγματικά την ιστορία της αμερικάνικης σκηνής το 1984 με την κυκλοφορία δύο συγκεκριμένων δίσκων. Το Zen Arcade των Husker Du και το Double Nickels On The Dime των Minutemen ήταν φιλόδοξα και ανοιχτόμυαλα albums και οδήγησαν το αμερικάνικο punk σε αχαρτογράφητα -μέχρι τότε- νερά.



Alternative Tentacles
Αν δεχτούμε ότι οι Dead Kennedys είναι οι αυτοκράτορες του αμερικάνικου punk τότε θα πρέπει να συμπεριλάβουμε στη λίστα την Alternative Tentacles, την δισκογραφική εταιρία του Jello Biafra και του East Bay Ray. Εκτός από τους Kennedys, η Alternative Tentacles έγινε η ετικέτα στην οποία έκαναν τα πρώτα βήματα τους και άλλα συγκροτήματα της punk και hardcore σκηνής, όπως οι DOA και οι Subhumans. Επίσης, η συλλογή «Let Them Eat Jellybeans!» ήταν το πρώτο αξιόλογο μάζεμα του μέχρι τότε who is who της Δυτικής Ακτής, ενώ δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε ότι η Alternative Tentacles έγινε και το βήμα του Jello Biafra για να εκφράσει τις πολιτικές θέσεις του.



Epitaph Records
Η εταιρία που δημιούργησε ο Brett Gurewitz για να κυκλοφορεί τους δίσκους των Bad Religion έγινε, μαζί με την Lookout! Records, συνώνυμη με το punk boom των μέσων της δεκαετίας του 1990. Οι Offspring, οι Rancid, οι NOFX, οι Pennywise και πολλοί άλλοι έφτιαξαν εδώ το όνομα τους βάζοντας το punk σε εκατομμύρια εφηβικά δωμάτια. Από αυτή την άποψη η Epitaph είναι μια σημαντικότατη εταιρία, άσχετα αν τα συγκροτήματα της έχουν κατηγορηθεί –όχι πάντα άδικα- ότι έκαναν το punk πολύ πιο pop και γυαλιστερό από όσο χρειάζεται.



Crass Records
Μπορεί το κάλεσμα των Sex Pistols για αναρχία στο Ηνωμένο Βασίλειο να ήταν λίγο εφετζίδικο και σκόπιμα προκλητικό, αλλά οι Crass πάντα εννοούσαν αυτά που έλεγαν. Η δισκογραφική εταιρία τους λειτούργησε με το πνεύμα της αυτοοργάνωσης και έμεινε πιστή στην ιδεολογία του συγκροτήματος. Το ίδιο ισχύει και για τα συγκροτήματα που ηχογράφησαν στην Crass Records. Πέρα από τη μουσική, οι Flux Of Pink Indians, οι Zounds οι Poison Girls και φυσικά οι ίδιοι οι Crass μοιράζονταν την ίδια κοσμοθεωρία και κατάφεραν να γράψουν ένα πολύ ιδιαίτερο κεφάλαιο στην ιστορία του βρετανικού punk.



Frontier Records
Η εταιρία που δημιούργησε η Lisa Fancher ήταν μια από τις σημαντικότερες της αμερικάνικης σκηνής. Δύο από τους δίσκους της Frontier, το Group Sex των Circle Jerks και το ντεμπούτο των Adolescents έχουν γράψει μεγάλο μέρος της ιστορίας του hardcore, ενώ σε αυτή οφείλουμε τα πρώτα δισκογραφικά βήματα των Suicidal Tendencies και των TSOL. Πριν τη δημιουργία της Frontier η Fancher είχε δουλέψει στη Bomp! Records και είχε την εμπειρία να διαπιστώσει ότι στα μέσα των 80’s η σκηνή, την οποία βοήθησε να αναδειχθεί, είχε ολοκληρώσει τον πρώτο δημιουργικό κύκλο της. Έτσι αποφάσισε να την απομακρύνει από το hardcore, χωρίς να θυσιάσει την αξιοπιστία της καθώς στην Frontier κυκλοφόρησαν σημαντικοί δίσκοι από τους Thin White Rope, τους The Long Ryders, τους American Music Club και άλλους.



Bomp! Records
Η Bomp! δημιουργήθηκε το 1974, σε μια ευμετάβλητη αλλά και γόνιμη μουσική περίοδο στην οποία το punk βρισκόταν στην εμβρυακή φάση του. Ήταν λογικό λοιπόν η εταιρία, η οποία ήταν παιδί του δημοσιογράφου Greg Shaw, να έχει στο ρόστερ της ένα ευρύ φάσμα συγκροτημάτων, από το punk, την power pop, το garage, το new wave και άλλα. Και μπορεί οι Dead Boys, οι Germs και ο Jeff Dahl να ήταν πιο κοντά στον κλασικό punk ήχο αλλά οι Flamin’ Groovies, οι Modern Lovers, οι Devo, οι The Last και πολλοί άλλοι που δισκογράφησαν για την Bomp! βρίσκονται πάντα στην καρδιά των οπαδών του ιδιώματος.



Rabid Records
Χρωστάμε ένα «ευχαριστώ» στη μικρή Rabid Records, όπου ο Martin Hannett έκανε φροντιστήριο πριν αλλάξει τον κόσμο με τις παραγωγές του στην εμβληματική Factory. Η Rabid ήταν η εταιρία του Manchester όπου βρήκαν δισκογραφικό σπίτι οι Slaughter And The Dogs, o John Cooper και ο Jilted John. O τελευταίος μάλιστα είδε το πρώτο single του να φτάνει στο νούμερο 4 των βρετανικών charts, όταν το επανακυκλοφόρησε η EMI.



by rockyourlife