Review: As Lions Selfish Age By Better Noise (2017)

 Οι As Lions αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να στηλιτεύσουμε τον νεποτισμό στη μουσική μας. Δεν υπάρχει περίπτωση ο γιος του Bruce Dickinson να κάνει καριέρα τραγουδιστή γιατί είναι πραγματικά καλός, αλλά λόγω του ονόματος που κουβαλάει, σωστά; Όχι! Η σύσταση του Austin Dickinson με τους Rise To Remain και την τετριμμένη μουσική τους πρόταση ίσως να δικαιολογούσε κάποια δυσπιστία απέναντι στις δυνατότητες του υιού του Bruce Dickinson, αλλά με τους As Lions ο πιτσιρικάς θα κλείσει πολλά στόματα και θα αφήσει ακόμα περισσότερα ανοιχτά.

 Στο "Selfish Age" ο Austin και η παρέα του παρουσιάζουν ένα εξαιρετικά εμπνευσμένο και καλοφτιαγμένο μοντέρνο άλμπουμ, γεμάτο δυνητικά hit. Το στυλ κι ο ήχος τους είναι κάπου ανάμεσα στους Linkin Park, τους Bring Me The Horizon και τους Of Mice And Men, ενώ διάσπαρτες υπάρχουν επιρροές από συγκροτήματα όπως οι Trivium (στα πιο μελωδικά τους) και οι Bullet For My Valentine (στις φωνητικές γραμμές).

 Για να πούμε, βέβαια, και του στραβού το δίκιο η μπάντα δεν ξεκινάει από μηδενική βάση. Προφανώς είχε το budget να πάει στην Αμερική και να συνεργαστεί τόσο με τον David Bendeth (Of Mice & Men, Paramore, Bring Me The Horizon), όσο και με τον Kevin Churko (Ozzy, Five Finger Death Punch, Disturbed) που αμφότεροι είναι τεράστια κεφάλαια στον σύγχρονο σκληρό ήχο. Αλλά, ειλικρινά, δεν είναι μόνο ο εντυπωσιακός ήχος που κάνει το άλμπουμ να ξεχωρίζει, αλλά το πόσο ωραία πιασάρικες είναι οι συνθέσεις και το πόσο εντυπωσιακές είναι οι ερμηνείες του Austin Dickinson.

 Τα τραγούδια είναι τόσο καλά, που το 5ο-6ο single από το "Selfish Age" θα ήταν με διαφορά το πρώτο single για την πλειονότητα των συγκροτημάτων του ήχου εκεί έξω. "Aftermath", "Bury My Dead", "Selfish Age" και κυρίως τα "Pieces" και "World On Fire" θα είναι κρίμα να μην πάρουν το airplay που τους αναλογεί, όχι πως συνθέσεις όπως το "The Suffering", το "Deathless", το "White Flags" ή το "One By One" υστερούν σε κάτι. Σπάνια βρίσκει κανείς τόσα καλά τραγούδια μαζεμένα σε ένα άλμπουμ, σε αυτόν τον ήχο.

 Ο Austin έχει πραγματικά φανταστική φωνή και κυρίως ξέρει να γράφει πολύ ενδιαφέρουσες μελωδικές γραμμές, ενώ το χρώμα της φωνής του σε στιγμές μου μοιάζει πως θα μπορούσε να ταιριάξει και σε μια power metal μπάντα. Ποιος ξέρει προς τα πού θα μπορούσε να εξελιχθεί στο μέλλον; Το μόνο σίγουρο είναι πως θα μας απασχολήσει, καθώς με τις ερμηνείες του στο ντεμπούτο άλμπουμ των As Lions τοποθετείται κατευθείαν πολύ ψηλά ανάμεσα στους σύγχρονους ερμηνευτές.

 Δεν ξέρω αν η μουσική των As Lions θα αρέσει στον Bruce, πάντως δύσκολα θα αρέσει στους περισσότερους οπαδούς του ιδίου. Αυτό που ξέρω είναι ότι τα παλικάρια έγραψαν ένα από τα πιο απολαυστικά άλμπουμ που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια στον σύγχρονο σκληρό μαζί με το "That’s The Spirit" των BMTH και δηλώνω εντυπωσιασμένος και ενθουσιασμένος στην προοπτική του τι μπορεί να μας παρουσιάσουν στο μέλλον.



by rocking.gr