Η πρώτη του αγάπη ήταν το ποδόσφαιρο και συγκεκριμένα η Manchester United, αγάπη που κράτησε μέχρι τα 15 του χρόνια, όταν άρχισε να του κεντρίζει το ενδιαφέρον η μουσική. Όπως έχει πει, αφορμή γι’ αυτό ήταν το γεγονός ότι η αδερφή του έβγαινε με έναν τύπο και δανειζόταν τους δίσκους του, τους οποίους άφηνε όπου έβρισκε σπίτι.
Ήταν δίσκοι των Deep Purple, Free, Black Sabbath κ.α., τους οποίους ο Adrian έπαιρνε και άκουγε. Όταν η αδερφή του τα χάλασε μ’ αυτόν, άρχισε να αγοράζει μόνος του δίσκους, με την αρχή να γίνει απ’ το “Machine Head” των Deep Purple. Αποφάσισε ν’ ασχοληθεί με την κιθάρα, όταν πρόσεξε πώς μαζεύονταν τα κορίτσια του σχολείου γύρω απ’ τον φίλο του, Dave Murray, όταν αυτός έφερνε την κιθάρα του. Ξεκίνησε με μια παλιά ισπανική κιθάρα, που ανήκε κάποτε στον αδερφό του, πριν αγοράσει μια άλλη, επίσης παλιά, απ’ τον Murray για πέντε λίρες. Στις επιρροές του προστέθηκαν οι Johnny Winter και Pat Travers, που κατά τον ίδιο τον βοήθησαν στο να γίνει πιο μελωδικός κιθαρίστας, παρά ταχύς, αφού ήταν εμπνευσμένος κυρίως απ’ το blues rock και όχι απ’ το metal. Νιώθοντας βέβαιος, ότι το μέλλον του ήταν η μουσική, παράτησε στο σχολείο στα 16 του χρόνια, χωρίς καν να δώσει τελικές εξετάσεις. “Σκεφτόμουν πως θα γινόμουν ροκ σταρ, άρα δεν τα χρειαζόμουν όλα αυτά. Όταν είσαι στο σχολείο όλα σου φαίνονται απλά”, έχει δηλώσει. Σχημάτισε έτσι την πρώτη του μπάντα, τους Evil Ways, στους οποίους συμμετείχε και ο Murray, ενώ ο ίδιος ο Smith είχε καθήκοντα τραγουδιστή. Δεν ήταν όμως όλα τόσο ρόδινα όσο τα είχε φανταστεί ο κιθαρίστας, που μην μπορώντας να εξασφαλίσει χρήματα, άρχισε να κάνει διάφορες δουλειές, περνώντας από θέσεις εκπαιδευόμενου οξυγονοκολλητή, μαθητευόμενου επιπλοποιού, γαλατά κ.α. Παράλληλα διατηρούσε την μπάντα, που μετονομάστηκε με τον καιρό σε Urchin και άρχισε να γράφει δικό του υλικό, που περιλάμβανε και το “22 Acacia Avenue”, το οποίο το 1982, συμπεριλήφθηκε στο “The Number of the beast”. Σε αυτό το σημείο, ο Murray εγκατέλειψε το γκρουπ για να ενταχθεί στους Iron Maiden και οι Urchin, υπέγραψαν δισκογραφικό συμβόλαιο και κυκλοφόρησαν ένα single, το “ Black Leather Fantasy”, το 1977.
Λίγο αργότερα ο Murray, ξαναγύρισε για το επόμενο single τους, “She’s a roller”, αφού απολύθηκε απ’ τον Dennis Wilcock, κατάσταση που διήρκησε έξι μήνες, όταν ξανάγινε μέλος των Maiden. Πρόταση ένταξης στους κόλπους τους, έγινε και στον Smith, αλλά εκείνος την απέρριψε πιστεύοντας στις δυνατότητες της δικής του μπάντας, απόφαση που μετάνιωσε, όταν τελικά οι Urchin διαλύθηκαν το 1980. Έχοντας ξεμείνει από συγκρότημα και ενώ αναρωτιόταν πως θα συνέχιζε, είχε μια τυχαία συνάντηση με τον Steve Harris και τον ρώτησε να υπήρχε περίπτωση να επανεξετάσει το ενδεχόμενο της ένταξής του στους Maiden. Μετά από μια πετυχημένη ακρόαση, ο κιθαρίστας έκανε το ντεμπούτο του με την μπάντα σε ένα γερμανικό τηλεοπτικό σόου, πριν ξεκινήσει μια περιοδεία στη Βρετανία καθώς και οι ηχογραφήσεις για το “Killers” που κυκλοφόρησε το 1981. Τα πρώτα του συνθετικά δείγματα εμφανίζονται στο άλμπουμ “The Number of the Beast”, όπου εκτός από το “22 Acacia Avenue”, έχει συμβάλλει στα “Gangland” και “The Prisoner”. Ο Smith μαζί με τον Dave Murray, έχουν γράψει ιστορία για το συνδυασμό τους στις διπλές lead κιθάρες και έχουν χαρακτηριστεί ως το «πλέον τρομερό κιθαριστικό δίδυμο στο heavy metal», μαζί με τους Glenn Tipton και K. K. Downing. Ο κιθαρίστας επίσης, κάνει και δεύτερα φωνητικά στους Maiden, έχει όμως τραγουδήσει το “Reach out” και το B-Side στο single “Wasted Years”, όπου ο Bruce Dickinson κάνει δεύτερη φωνή. Κατά τη διάρκεια μιας μικρής παύσης της μπάντας το 1989, κυκλοφόρησε ένα σόλο LP με τους ASAP (Adrian Smith And Project), με τίτλο “Silver and Gold”, όμως δεν είχε εμπορική απήχηση.
Δυσαρεστημένος με τη μουσική κατεύθυνση των Iron Maiden για το επακόλουθο “No Prayer for the dying”, αλλά και κουρασμένος από τις συνεχείς τους υποχρεώσεις, συμφώνησε να εγκαταλείψει το συγκρότημα το 1990 και αντικαταστάθηκε απ’ τον Janick Gers. Αφού αποχώρησε, αποφάσισε να δημιουργήσει οικογένεια με την Καναδή γυναίκα του, την Nathalie και είχε σταμάτησε να παίζει μέχρι που ανέβηκε επί σκηνής με τους Iron Maiden το 1992, στο Donington Park, για να παίξει το “Running Free”. Την ίδια χρονιά, αφού άκουσε τους King’s X για πρώτη φορά, αποφάσισε πως θα του άρεσε να παίξει σε μια μπάντα σαν αυτή και ίδρυσε τους Untouchables, που αργότερα έγιναν οι Psycho Motel. Ηχογράφησαν δύο άλμπουμ το 1996 και 1997 και συμμετείχαν ως openers, της περιοδείας των Maiden για το “X- Factor”, στη Βρετανία. Το project, έκανε παύση, όταν ο Smith συνεργάστηκε με τον Bruce Dickinson, για το άλμπουμ του, “Accident of birth”, το 1997, συνεργασία που διατηρήθηκε στη σόλο καριέρα του τραγουδιστή. Οι δυο τους, επέστρεψαν στην μπάντα που τους ανέδειξε, το 1999, προς μεγάλη χαρά των οπαδών αλλά και του ίδιου του γκρουπ. Ο Smith, συνεχίζει μαζί τους μέχρι σήμερα.
Όπως ισχυρίζεται, το παίξιμο του στην κιθάρα, βελτιώθηκε αφού έφυγε από τη σύνθεσή τους και συγκεκριμένα, ενώ δούλευε με τον Roy Z. με τον οποίο έμαθε πολλά πάνω στο picking και έγινε πιο πειθαρχημένος. Επίσης εμφανίζεται στο άλμπουμ “Awoken Broken” του project με το οποίο συνεργάζεται, τους Primal Rock Rebellion, όπου συμμετέχει ο Mikee Goodman των SikTh. Ο κιθαρίστας, έχει τρία παιδιά, τις δίδυμες Brittany και Natasha και τον Dylan. Στον ελεύθερο χρόνο του, ψαρεύει και παίζει τένις.
Από τη στήλη του Rock Overdose "Σαν Σήμερα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου