Η
θηλυκή rock φαντασίωση των παιδικών μας
χρόνων επιστρέφει με μια δουλειά, που
στην ουσία είναι ‘’περισσεύματα’’
από τη μουσική της καριέρα. Δε
νομίζω να υπάρχει κάποιος στην ηλικία
μου (40), και ακόμη μεγαλύτεροι σε ηλικία
ροκάδες-μεταλλάδες, που να μη γνωρίζουν
την ιδρύτρια των θρυλικών The Runaways, να
μην έχουν ακούσει έστω μια φορά το
ντουέτο της με το Ozzy στο ‘’If I Close my Eyes
Forever’’ και να μην είχαν μια αφίσα
κρεμασμένη στο δωμάτιο τους…
Ποτέ
δεν ήμουν υπέρ στις κυκλοφορίες που δεν
έχουν κάποια ουσία, εκτός του ότι ίσως
χρωστάει ο καλλιτέχνης μια κυκλοφορία
στην εταιρία του ή με σκοπό να τα
‘’οικονομήσουν’’ εταιρία και
καλλιτέχνης. Αυτή η δουλειά πιστεύω ότι
ανήκει σε μια από τις δύο κατηγορίες
που προανέφερα. Ναι μεν συμμετέχουν
μεγάλα ονόματα, όπως οι Gene Simmons, Billy
Sheehan, Bruce Kulick, Jeff Scott Soto, ναι μεν έχει 2-3
ροκάκια και 2-3 μπαλαντούλες που μας
θυμίζουν 90’s, αλλά τίποτα παραπάνω.
"Intro",
με την συμμετοχή του Chris Holmes ως πατέρα
της Lita να της φωνάζει που του πήρε το
αμάξι… "Where Will I Find My Heart Tonight", μπαλάντα
που θυμίζει αρκετά Alice Cooper, Scorpions, με έναν
φανταστικό Soto, και σίγουρα το hit του
δίσκου. "Killing Kind", άλλη μια μπαλάντα
που θυμίζει πολύ Alice Cooper-Aerosmith, αλλά
τίποτα το ιδιαίτερο παρά ακόμη ένα
hitακι. "War of the Angels", τρίτη μπαλάντα
στη σειρά, μου θύμισε πάλι Alice Cooper, και
πρόκειται για ένα μέτριο ερωτικό
τραγούδι. "Black leather Heart", και επιτέλους
έχουμε το πρώτο ροκ κομμάτι του δίσκου,
που θυμίζει αρκετά Skid Row, και καταφέρνει
να μας βγάλει από την μέχρι τώρα μονοτονία. "Rotten to the Core", με Motley Crue επιρροές,
ένα ακόμη ωραίο ροκάκι. "Little Wing",
άλλη μια μπαλάντα (instrumental) με αναφορές
σε Rainbow - Deep Purple, με μπλουζίστικα κιθαριστικά
περάσματα. "On the Fast Track", mid-tempo
instrumental, που φέρνει λίγο Steve Vai στο μυαλό. "King of the wild Wind", ακόμη μια από τις
πολλές μπαλάντες, που θα λέγαμε ότι
περίσσεψε από τον Jon Bon Jovi. "Mr.
Corruption", μέτριο ροκ κομμάτι blues-rock
feeling και "Anything for The Thrill", ένα γρήγορο
ροκ κομμάτι, ίσως και το μόνο που μας
φέρνει στο μυαλό την παλιά Lita που όλοι
αγαπήσαμε.
Όπως
είπα και πιο πάνω, μια μέτρια δουλειά
χωρίς νόημα κυκλοφορίας στο 2016, που
σίγουρα απευθύνεται μόνο στους πολύ
φανατικούς οπαδούς και σε κάποιους
νοσταλγούς των 90’s. Τίποτα παραπάνω…
Βαθμολογία:
60/100
Από το Rock Overdose,
Και τον Γιάννη "ΘΩΡ" Φαλάγγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου