Πιο ώριμοι από ποτέ ίσως στην μακρόχρονη καριέρα τους, οι Iron Maiden, 27 χρόνια πριν, διανύοντας το αποκορύφωμα μιας τεράστιας δημιουργικής εξέλιξης, που ξεκίνησε δύο χρόνια νωρίτερα, με το “Somewhere in time”, κυκλοφορούν τον έβδομο δίσκο τους, το αριστουργηματικό Seventh Son of aSeventh Son. Με τον Adrian Smith για τελευταία φορά στη σύνθεσή τους, μέχρι το 1999 που επιστρέφει, το συγκρότημα καλείται να συνεχίσει διατηρώντας τον πήχη στα θεόρατα ύψη που έχει τοποθετήσει, μέσα απ’ τις προηγούμενες δουλειές του. Αυτή τη φορά, σύμφωνα με τον Dickinson, όλοι ήταν πιο χαλαροί, δεν σχεδίασαν το υλικό όπως συνήθιζαν και πειραματίστηκαν περισσότερο. Το τελικό αποτέλεσμα δικαίωσε τόσο τους ίδιους όσο και τους οπαδούς τους.
Πρόκειται για ένα άλμπουμ με απίστευτη μουσικότητα, αστρικές συνθέσεις, καταπληκτικά riff και σόλο, αξέχαστα ρεφρέν και μοναδική ατμόσφαιρα.Όσο ξεχωριστό δε είναι για τη μουσική του, τόσο είναι και από στιχουργικής άποψης. Για πρώτη φορά έχουμε ένα καθορισμένο θέμα και ιστορία που ξετυλίγεται μέσα απ’ τα τραγούδια. Αν και όλα τα κομμάτια αντλούν τη θεματολογία τους από θέματα μαγείας και μυστηρίου, η πραγματική ιστορία, ξεκινά στο δεύτερο μισό του άλμπουμ, από το ομώνυμο κομμάτι. Πρόκειται για έναν αρχαίο μύθο της Δύσης, σύμφωνα με τον οποίο, η έβδομη κόρη ή αντίστοιχα ο έβδομος γιος του έβδομου γιου, κατέχει αυξημένες υπερφυσικές ικανότητες.
Το άλμπουμ, βασίζεται σ’ ένα φανταστικό μυθιστόρημα του Orson Scott Card, που διηγείται την ιστορία ενός τέτοιου παιδιού, το οποίο απ’ τη στιγμή της γέννησής του, γίνεται αντικείμενο χειραγώγησης των δυνάμεων του καλού και του κακού και καλείται να συμφιλιωθεί με τις δυνάμεις του και να μάθει να τις χρησιμοποιεί. Κάτω από μια υποβλητική, ανατριχιαστική ατμόσφαιρα, ο ακροατής, παρασύρεται από οκτώ μαγικές συνθέσεις και την δεινή εκτελεστική ικανότητα του συγκροτήματος. Είτε εστιάσει κανείς στις μοναδικές κιθαριστικές γραμμές των Smith και Murray, είτε στα στομφώδη, απίθανα τύμπανα του McBrain, στις πολύπλοκες μελωδίες του μπάσου του Harris, ή τα υπέροχα φωνητικά του Dickinson, τα συναισθήματα παραμένουν τα ίδια. Απόλυτη ικανοποίηση, που σε στιγμές αγγίζει τα όρια της έκστασης. Η ροή του άλμπουμ είναι τέλεια, η παραγωγή του το ίδιο. Δεν προκαλεί καμία εντύπωση συνεπώς, πως το “Seventh son of a seventh son”, έκανε το ντεμπούτο του από την κορυφή των βρετανικών chart, κάτι που είχε να συμβεί απ’ την εποχή του “Number of the beast”, ενώ και τα single του, είχαν πολύ καλή πορεία παγκοσμίως.
Η έβδομη δουλειά των Iron Maiden, ήρθε ως επισφράγισμα της κυριαρχίας τους σε ολόκληρο το heavy metal στερέωμα
Από το Rock Overdose και τη στήλη "Σαν Σήμερα" της 11/4/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου