Ο βίος και η πολιτεία του αδικοχαμένου μουσικού που παρά τη σύντομη ζωή του κατάφερε, χάρη στο εξαιρετικά ολοκληρωμένο παίξιμό του, να ταυτιστεί με την αναβίωση των blues τη δεκαετία του ’80 και να θεωρείται ένας από τους πλέον επιδραστικούς κιθαρίστες όλων των εποχών.
25 ολόκληρα χρόνια χωρίς έναν από τους μεγαλύτερους Rock κιθαρίστες του Νότου είναι πολλά, δε νομίζετε; Το άνετο ύφος του Τεξανού Blues Rock κιθαρίστα, το οποίο και του χάρισε το παρατσούκλι “Texas Flood” (πλημμύρα του Τέξας) από το ομώνυμο παρθενικό album του, έβγαινε φυσιολογικά χωρίς καμιά βεβιασμένη προσπάθεια από την κιθάρα του. Ακόμα και σήμερα όμως, οι ήχοι του “Texas Flood” και του “Couldn’ t Stand The Weather” είναι εδώ, για να θυμίζουν το πέρασμα του θρυλικού Stevie από τον μάταιο τούτο κόσμο.
Στις 3 Οκτωβρίου του 1954 στο Dallas του Texas, ήρθε στη ζωή o άνθρωπος που θα σφράγιζε με την παρουσία του τον Νότιο blues rock ήχο της Αμερικής αλλά και του παγκόσμιου rock γενικότερα. Μικρότερος αδελφός του Jimmie, από πολύ μικρή ηλικία τα δύο αδέλφια άρχισαν να μαθαίνουν κιθάρα, η σχέση τους ήταν μάλλον ανταγωνιστική, με αποτέλεσμα οι δύο τους ν’ αναπτύξουν διαφορετικά στιλ παιξίματος, παρότι τους ήταν εξ’ αντικείμενου δύσκολο να ξεφύγουν από τα μουσικά ακούσματα της μεγάλης πολιτείας του Texas.
Η επιλογή του εκάστοτε μουσικού στο Νότο είναι μια και μοναδική, ο δρόμος, αν δεν τριφτείς με τις ατελείωτες ώρες παιξίματος σε ασήμαντα μαγαζιά, με ασήμαντους πελάτες σε ακόμα πιο ασήμαντες πόλεις, δεν θα μάθεις ποτέ να παίζεις καλά και κυρίως με ψυχή. Έτσι ο Stevie φρόντισε να τα μάθει όλα αυτά πολύ καλά, από τα 16 του βγήκε στο δρόμο, μόνος του ή με άλλους μουσικούς, δούλεψε, ταξίδεψε, πείνασε, έφαγε πολλές φορές τα μούτρα του, οδήγησε μέχρι και ημιφορτηγό κάνοντας διανομές για να βγάλει τα προς το ζην.Στις 25 Δεκεμβρίου του 1961 πήρε δώρο μια κλασική κιθάρα, πήρε όμως και την πρώτη του ηλεκτρική κιθάρα την παλιά κιθάρα του αδελφού του Jimmie. Την χρονιά του 1967 το group του Stevie εμφανίστηκε στο Lee Park στο Dallas και ξεκίνησε να δραστηριοποιείται πέραν των σχολικών εκδηλώσεων και διάφορων party. Έως το 1969 είχαν καθιερωθεί στη μουσική σκηνή του Austin και από το καλοκαίρι του 1970 και μετά αφιέρωσε τη ζωή του μόνο στη αγαπημένη του μουσική.
Δημιούργησε το πρώτο του επαγγελματικό group που άντεξε αρκετό καιρό, με το όνομα Blackbird το 1971 εγκατέλειψε το σχολείο και εμφανίζονταν στο bar «Rolling Hills Country Club», το οποίο αργότερα μετονομάστηκε «Soap Creek Saloon». Στα τέλη του 1972 συμμετείχε στο συγκρότημα Krackerjack για μερικούς μήνες, ενώ το 1973 εντάχθηκε με το συγκρότημα Nightcrawlers, το οποίο εκείνο τον καιρό ηχογραφούσε για την δισκογραφική εταιρεία A&M, το album όμως δεν κυκλοφόρησε ποτέ.
Το 1974, αποκτά την θρυλική φθαρμένη Stratocaster, γνωστή ως Number One, την κιθάρα σήμα κατατεθέν για την υπόλοιπη καριέρα του. Την ίδια χρονιά έγινε μέλος των Paul Ray & Τhe Cobras, ενός πολύ δημοφιλούς σχήματος από το Austin και έπαιζαν ζωντανά κατά μέσο όρο πέντε φορές την εβδομάδα για τα επόμενα δυόμισι περίπου χρόνια. Στις 7 Φεβρουαρίου του 1977 κυκλοφόρησαν κι ένα 45άρι single, το οποίο αποτέλεσε την πρώτη εμφάνιση του Stevie στη δισκογραφία, ενώ τον Μάρτιο την ίδιας χρονιάς οι Cobras ψηφίστηκαν συγκρότημα της χρονιάς στο Austin, ενώ στα τέλη του 1977 αποχώρησε από αυτό το σχήμα.
Τελικά το 1977 ήταν έτοιμος να σταθεί στα πόδια του, εκείνη τη χρονιά δημιούργησε το δικό του συγκρότημα τους Triple Threat Revue μέχρι το 1978 και από ’78 και μετά έχει τους Double Trouble μαζί με τους Tommy Shannon (μπάσο) και Chris Layton (τύμπανα). Το όνομα τους παραπέμπει στο τραγούδι των Lynyrd Skynyrd που έχει κυκλοφορήσει στο LP “Gimme Back My Bullets” του 1976.
Ένα βραδύ στο Austin του Texas τους βλέπει ο παραγωγός Jerry Wexler και ενθουσιάστηκε, έτσι τους πήρε κοντά του και τους έδωσε την ευκαιρία να παίξουν ζωντανά στο Montreux της Ελβετίας στο γνωστό Jazz Festival το 1982. Χωρίς δισκογραφική δουλειά ή συμβόλαιο με οποιαδήποτε δισκογραφική εταιρεία, το group του Stevie κέρδισε grammy για την εκτέλεση του κομματιού “Texas Flood” σε αυτή του την εμφάνιση. Μετά την επιτυχημένη εμφάνιση στο live ο Stevie είχε μόνο μια αποστολή να παίζει μόνο τη μουσική του, τα υπόλοιπα ήρθαν από μόνα τους. Στο ίδιο live ήταν κατά τύχη στο κοινό ο David Bowie, κατόπιν του πρόσφερε να παίξει κιθάρα στο album “Let’s Dance”, η κιθάρα του ακούγεται στο τραγούδι “Bigger Than Life”. Ενώ είχε συμφωνηθεί να συνοδεύσει τον Bowie στην παγκόσμια περιοδεία του, τελικά δεν συνέχισε με τον Βρετανό τραγουδιστή, λόγω του ότι ήθελε να επικεντρωθεί στην προσωπική του μουσική καριέρα και μόνο.
Επίσης τον πρόσεξε και ο βετεράνος John Hammond, (ο οποίος έχει ανακαλύψει μεταξύ άλλων τους Bob Dylan, Bruce Springsteen), όπου έμεινε εντυπωσιασμένος από το μυστηριώδες μίγμα από Southern Rock και Blues Rock. Έτσι λοιπόν, ο Stevie Ray Vaughan και οι Double Trouble ήταν έτοιμοι για το μεγάλο τους βήμα, την κυκλοφορία του πρώτου τους ολοκληρωμένου album, τα γεγονότα είχαν σαν αποτέλεσμα ένα συμβόλαιο με την δισκογραφική εταιρεία CBS. Μετά από χρόνια προσφοράς σε διάφορα bars και clubs με το ατμοσφαιρικό παίξιμο του, η καριέρα του Stevie απογειώθηκε το 1983.
Το πρώτο τους LP “Texas Flood” είχε έναν φρέσκο ήχο σχεδόν πρωτόγνωρο, διαφορετικά είδη μουσικής όλα μαζί, Electric Texas Blues/ Blues/ Southern Rock/ Μεξικάνικα ακούσματα, όλα μαγεμένα από την κιθάρα του Stevie. Ο δίσκος συνδύαζε έναν ήχο επηρεασμένο σε τεχνική από Jimi Hendrix και Eric Clapton, στις ζωντανές όμως εμφανίσεις η επιρροή του Hendrix κυριαρχούσε, δίνοντας έτσι πολύ μεγάλη ικανοποίηση σε πολλούς Hard Rock οπαδούς.
Οι διακρίσεις, τα βραβεία και η εμπορική επιτυχία άρχισαν να πέφτουν βροχή. Λίγους μήνες αργότερα, το συγκρότημα κυκλοφορεί τον δεύτερο δίσκο του, τίτλος “Couldn’ t Stand The Weather”, ενώ ο δρόμος προς την δόξα είχε ανοίξει για τα καλά. Έτσι ο Stevie και η παρέα του επιβεβαίωσαν ότι είχαν μπει για τα καλά στο club των μεγάλων, χωρίς να κάνουν τίποτε διαφορετικό από αυτό που έμαθαν τόσα χρόνια στο δρόμο, απλά να παίζουν γνήσιο και ανόθευτο σκληρό Blues Rock.
Με αφετηρία το τρίτο τους album “Soul To Soul” δημιουργήθηκε όμως χώρος και για keyboards με την προσθήκη ενός τέταρτου μέλους, του Reese Williams, ενώ η επιρροή του Hendrix μειώθηκε σιγά-σιγά με δική τους πρωτοβουλία. Η κυκλοφορία όμως αυτού του δίσκου, συνοδεύτηκε δυστυχώς, με τα προβλήματα εθισμού του Stevie, η δόξα, το χρήμα και το τσίρκο του Rock ‘N’ Roll είχαν αρχίσει ν’ αφήνουν τα σημάδια τους επάνω και σε αυτόν το μουσικό. Κάποιες συναυλίες ακυρώθηκαν, μπήκε σε κλινική απεξάρτησης, αλλά τελικά βγήκε νικητής και καθαρός από το alcohol και την cocaine στο τέλος του 1986.
Το ταλέντο του Stevie Ray Vaughan φάνηκε σ’ όλο του το μεγαλείο, στο εκπληκτικό ζωντανό “Live Alive” album, στο οποίο ο μεγάλος αδελφός του Stevie, Jimmy (κιθαρίστας των Fabulous Thunderbirds), βοήθησε τον Stevie ώστε το καλύτερο υλικό του να έχει την μεγαλύτερη δυνατή δημοσιότητα. Το 1989 είχε καταφέρει να ξεπεράσει το πρόβλημα του με τα ναρκωτικά και στο “In Step” κατάφερε να ξεφύγει ολοκληρωτικά από τις επιρροές του Hendrix, οι οποίες είχαν καταλήξει να γίνουν η σκιά του. Ήδη όλοι οι δίσκοι των Double Trouble είχαν γίνει χρυσοί και πλατινένιοι στις ΗΠΑ, με περισσότερα από 500.000 αντίτυπα ο καθένας.
Ο Stevie Ray Vaughan δυστυχώς, πέθανε στις 27 Αυγούστου του 1990 σ’ ένα τραγικό δυστύχημα, όταν το ελικόπτερο στο οποίο επέβαινε (τον μετέφερε στο Chicago) συνετρίβει λίγο μετά την απογείωση, το τραγικό γεγονός έλαβε χώρα μετά από μια live εμφάνιση του. Την προηγούμενη ημέρα 26 του μήνα Αυγούστου ήταν, σ’ ένα Blues festival στο Alpine Valley του Wisconsin. Τα αίτια ήταν τα εξής… το ελικόπτερο που τον μετέφερε έπεσε, δευτερόλεπτα μετά την απογείωση, σκοτώνοντας τον ίδιο και άλλους τέσσερις επιβαίνοντες, η έρευνα για την πτώση του ελικοπτέρου απέδωσε την ευθύνη σε λάθη του χειριστή.
Το τελευταίο album που κυκλοφόρησε, ήταν τον Σεπτέμβριο του 1990 και ήταν το “Family Style” που ο Stevie είχε ηχογραφήσει μαζί με τον αδελφό του Jimmie, αλλά δεν ήταν όμως μαζί μας. Τα δύο αδέλφια ήθελαν από καιρό να ηχογραφήσουν μαζί, αυτό το υλικό δυστυχώς ήταν όμως και το τελευταίο του.
Τα Blues Rock του Texas είχαν χάσει τον σπουδαιότερο πρεσβευτή τους, τίποτα δεν θα ήταν πια το ίδιο στην μουσική της Πολιτείας με το «μοναχικό αστέρι».
Στις 11 Μαΐου του 1995 ο αδελφός του Jimmy, μαζί με τους Double Trouble και την αφρόκρεμα της Blues σκηνής (B.B. King, Eric Clapton, Robert Cray, Buddy Guy, Dr. John) έδωσαν μια συναυλία προς τιμήν του. Στις 22 Φεβρουαρίου του 2000 συμπεριελήφθη στο Blues Hall Of Fame όλων των εποχών και έγινε ένας από τους μόλις 79 καλλιτέχνες στην λίστα.
Texas Flood
Η αρχή του μύθου. Ο δίσκος που τάραξε τα λιμνάζοντα νερά της Αμερικανικής μουσικής του Νότου.
Couldn’t Stand The Weather
Μια ακόμα κατάθεση ψυχής. Η αναφορά στον Hendrix απαραίτητη, με το “Voodoo Child” να παίρνει νέες διαστάσεις, χωρίς να γίνεται «ιερόσυλο».
Soul To Soul
Βαθιά στις ρίζες του Αμερικανικού Rock, ο Νότος ενώνεται με το εργατικό ηλεκτρικό Blues.
In Step
Ο τελευταίος δίσκος των Double Trouble. Ένα ακόμα ταξίδι στο ηλεκτρικό Blues Rock, με την επιτυχία “Crossfire” να κατακτά το Αμερικανικό ραδιόφωνο.
Family Style
Μια ακόμη λαμπρή επίδειξη Blues Rock παιξίματος από τους αδελφούς Ray Vaughan, σε όλο το φάσμα των διαφορετικών κατευθύνσεων που ο Stevie ακολουθούσε με την κιθαριστική τεχνική του.
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ STEVIE RAY VAUGHAN
Texas Flood [1983]
Couldn’t Stand The Weather [1984]
Soul To Soul [1985]
Live Alive [1986]
In Step [1989]
Family Style [1990]
The Sky Is Crying [1991]
In The Beginning, Live In Austin 1980 [1992]
Live At Carnegie Hall 1984 [1997]
In Session w/ Albert King 1983 [1999]
Live At Montreux 1982 & 1985 [2001]
by rockyourlife
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου