Flashback - Το Promised Land των Queensryche κλείνει 21 χρόνια κυκλοφορίας!

Οι Queensryche αποτελούν μια πονεμένη ιστορία. Με τα πρόσφατα γεγονότα της απόσχισης της μπάντας σε δύο…στρατόπεδα  να είναι ακόμα νωπά το –έτσι και αλλιώς- δυσοίωνο μέλλον των Αμερικάνων παρουσιάζεται πιο  αβέβαιο από ποτέ.

Δεν θα ήταν υπερβολή να χαρακτηρίσουμε το Promised Land του 1994 σαν τον τελευταίο μεγάλο δίσκο των Queensryche. Ένας δίσκος που δημιουργήθηκε κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες καθώς η όλο και αυξανόμενη επιτυχία του υπέρτατου έργου OperationMindcrime, αλλά και του Empire οδήγησε τους ‘Ryche στην απομόνωση, μακριά από τα φώτα της διασημότητας και στη σύνθεση ενός εκπληκτικού album, ενδοσκοπικό και σκοτεινό όσο κανένα άλλο. Σαν θέμα του έχει να κάνει με το τίμημα της επιτυχίας, την αμερικάνικη κοινωνία και τις ανθρώπινες σχέσεις. Ένας δίσκος με περισσότερα ακουστικά μέρη παρά ηλεκτρονικά, βαθιά συναισθηματικός που αντανακλά τον εσωτερικό κόσμο του συγκροτήματος εκείνη την περίοδο. Όλα τα μέλη έχουν συνεισφέρει στο δίσκο συνθετικά με τον drummer Scott Rockenfield να χρωματίζει με  τις δικές του sample πινελιές, τον Eddie Jacksonστο μπάσο, Michael Wilton στις κιθάρες, τον μεγάλο Chris De Garmo επίσης στις κιθάρες και στη σύνθεση του Bridge το οποίο μιλάει για τη σχέση που είχε με τον πατέρα του, ο οποίος πέθανε στη διάρκεια των ηχογραφήσεων. Ένα πανέμορφο κομμάτι από το οποίο καταλαβαίνουμε ότι η «Γέφυρα» είναι στην ουσία το αγεφύρωτο χάσμα στη σχέση των δύο αντρών. 

Τέλος ο Geoff Tate τραγουδάει με την ψυχή του για ακόμα μια φορά και φυσικά γράφει εκπληκτικές συνθέσεις. Στο PromisedLand βρίσκουμε για πρώτη φορά τη χρήση πιάνου, σαξοφώνου και τσέλο τα οποία μάλιστα παίζονται από τα ίδια τα μέλη της μπάντας καθιστώντας τον δίσκο ένα πραγματικό progressive διαμάντι. Το I Am I αναφέρεται στον ψυχικό κλονισμό του Tate. Μετά την ερμηνεία του στο Operation Mindcrime όπου ισορροπεί μεταξύ των δύο χαρακτήρων του. Στο ομώνυμο κομμάτι ακούμε το σαξόφωνο του frontman, ενώ το συγκλονιστικό Someone Else? που κλείνει το δίσκο φορτίζει την ατμόσφαιρα επικίνδυνα με τον Tate κυριολεκτικά να δίνει ρέστα καταθέτοντας την ψυχή του παρέα με το πιάνο του De Garmo.

Θα περίμενε κανείς ότι το album με το καλύτερο πλασάρισμα στα charts θα ήταν το Mindcrime, όμως εδώ το Promised Landκάνει την έκπληξη αφού σκαρφάλωσε στη θέση νούμερο 3 του Billboard αποτελώντας μέχρι σήμερα την καλύτερη επίδοση τους . Εκ του αποτελέσματος πάντα και χωρίς ίχνος υπερβολής το συγκρότημα θα έπρεπε να έχει διαλυθεί μετά από αυτό το αριστούργημα. Θα είχαν παραμείνει μεγάλοι στη συνείδηση μας χωρίς τις άκομψες ενέργειες του πρόσφατου παρελθόντος. ..

Απο το Rock Overdose,

Και τον Βλαστάρη “ The Sufferer” Γιάννη