22 Μαρτίου του 1963 και στα ράφια των δισκοπωλείων ανεβαίνει ένας δίσκος που θα άλλαζε κυριολεκτικά την ιστορία της μουσικής, ή για την ακρίβεια θα την καθοδηγούσε στο μονοπάτι που θα χάραζε ευδιάκριτα.
Το ντεμπούτο των Beatles ήταν γεγονός και οι τέσσερις άσημοι μουσικοί που τους αποτελούσαν δεν θα αργούσαν καθόλου να γίνουν οι «Fab Four», οι τέσσερις υπέροχοι τύποι από τη Βρετανία που, χωρίς να το ξέρουν, καθόριζαν πώς θα ακούνε μουσική όσοι έμελλε να ζήσουν τότε και μετά απ’ αυτούς.
Τέσσερις «κοινοί θνητοί», τέσσερα παιδιά της διπλανής πόρτας που μετά βίας είχαν συμπληρώσει δύο δεκαετίες ζωής, έθεταν τις πιο στέρεες βάσεις για να… φτάσουν σε σημείο να είναι πιο δημοφιλείς κι από τον Ιησού, όπως δήλωνε ο John Lennon τρία χρόνια αργότερα.
Η αλήθεια είναι ότι, ειδικά στις πρώτες φάσεις της βραχύχρονης καριέρας τους, οι Beatles απέπνεαν αυτό που λέμε «παιδική αθωότητα». Κάτι που αποτυπώνεται απόλυτα και στον πρώτο τους δίσκο, ‘Please Please Me’, που χαρακτηρίζεται από απαλές, εύπεπτες μελωδίες και 14 τραγούδια τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, αλλά και τόσο σωστά συνδεδεμένα ώστε να αποτελέσουν μία ενιαία δουλειά, που στο σύνολό τους διαρκούν μόλις 32 λεπτά. Μάλλον, όμως, μόνο αυτοί μπορούσαν να κάνουν μία εκτόξευση προς την κορυφή να διαρκέσει μόλις 32 λεπτά…
Το άλμπουμ καρφώθηκε στο No.1 των βρετανικών charts τον Μάιο του ίδιου έτους και δεν έφυγε απ’ αυτήν μέχρι να αντικατασταθεί από το δεύτερο άλμπουμ των Beatles, ‘With the Beatles’, 30 εβδομάδες μετά (!). Η κυριαρχία της μπάντας ήταν παταγώδης, καθολική, πρωτοφανής και κανείς δεν την περίμενε…
… εκτός από τους ίδιους. Τα τέσσερα «Σκαθάρια» γνώριζαν πολύ καλά ότι προετοίμαζαν κάτι πολύ μεγάλο. Και ήταν ανυπόμονοι να το μοιραστούν επιτέλους και με τον υπόλοιπο κόσμο, που δεν να τους ακούσει σε κάποιο από τα συνοικιακά μαγαζιά όπου έπαιζαν ως τότε, ως «ανακάλυψη» του Alan Williams, που πρόσφατα έφυγε απ’ τη ζωή…
Τόσο ανυπόμονοι που απλά… έκαναν έναν 12ωρο μαραθώνιο ηχογραφήσεων και απλά το άφησαν στα χέρια των George Martin και Norman Smith για τις απαραίτητες διαδικασίες μιξαρίσματος. 400 λίρες (περίπου 7500 λίρες με σημερινά δεδομένα), ήταν αρκετές για να εξασφαλίσουν την επιτυχία τους…
Η ιστορία λέει ότι, τον Νοέμβριο του 1962, όταν τελείωσαν την ηχογράφηση του ομώνυμου με τον δίσκο ‘Please Please Me’, ο παραγωγός τους, George Martin, τους συνεχάρη, λέγοντάς τους:
"Συγχαρητήρια κύριοι. Μόλις γράψατε το πρώτο No.1 σας."
Το single κυκλοφόρησε στις 11 Ιανουαρίου 1963 και σκαρφάλωσε στην πρώτη θέση των charts, επαληθεύοντας τον George Martin, και «αναγκάζοντας» τη δισκογραφική τους, Parlophone Records, να κυκλοφορήσει τον δίσκο όσο πιο γρήγορα μπορούσε, με σκοπό να εκμεταλλευθεί το πρωτόγνωρο hype που είχε η μπάντα.
Χωρίς χρονοτριβές, ο δεύτερος δίσκος των Beatles κατέφθανε μερικούς μήνες μετά, τον Νοέμβριο του ίδιου έτους και στις αρχές του 1964 το περιοδικό Life έγραφε το εξής:
"Οι Άγγλοι έχασαν τις αμερικανικές αποικίες τους το 1776. Τώρα, οι Beatles τις επανέκτησαν."
Τα «Σκαθάρια» ήταν η μόνη ως τότε μπάντα που κατάφερνε να δημιουργήσει παραλήρημα και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού και έθετε τις βάσεις όχι μόνο για τη μουσική που γνωρίζουμε σήμερα, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο την ακούμε, ξεκινώντας αυτό που έχει μείνει στην ιστορία ως «British Invasion».
Για να επιστρέψουμε στο ‘Please Please Me’, πολλά απ’ τα κομμάτια του ήταν διασκευές, όπως τότε συνηθιζόταν άλλωστε. Είτε ήταν διασκευές, όμως, είτε ήταν originals της μπάντας, η μοναδική αύρα των Beatles κατάφερνε να τα εκτοξεύσει, κάνοντάς τα πρακτικά «δικά τους», ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι συνθετικά credits γι’ αυτόν τον δίσκο αποδόθηκαν μόνο στους Paul McCartney και John Lennon, με τους George Harrison και Ringo Starr να περιορίζονται σε «εκτελεστικό» ρόλο.
Επιβεβαιώνοντας τον κανόνα των πρώτων albums, έτσι και το ‘Please Please Me’ είχε κάμποσα τραγούδια που μελλοντικά έγιναν κλασικά για τη θρυλική μπάντα και, ταυτόχρονα, διαψεύδοντας τον κανόνα, δεν καταφέρνει να θεωρείται ένα απ’ τα 2-3 κορυφαία τους, αφού η μπάντα μετέπειτα κυριολεκτικά μεγαλούργησε.
Είχε φροντίσει, όμως, να δώσει το πρώτο στίγμα της, είχε φροντίσει να καταστήσει σαφές ότι αυτό που θα γνώριζε ο μουσικός κόσμος θα ήταν πρωτοφανές. Έτσι κι έγινε. Τα υπόλοιπα αποτελούν μια όμορφη ιστορία, δίσκους που μπήκαν σε κάθε σπίτι κάθε γωνιάς του πλανήτη, συναυλίες με κορίτσια να κλαίνε από συγκίνηση, βαθύ πλούτο, αλλά κι ένα άδοξο τέλος που έβαλε απότομα ταφόπλακα στα όσα ονειρεύονταν οι fans τους γι’ αυτούς, μετά από 7 μόλις χρόνια…
Χρειάστηκε ένας μόνο δίσκος, ο οποίος ήταν αρκετός για να σκαρφαλώσουν οι Beatles στην κορυφή και, από τότε, να κοιτάνε κάπως έτσι…
from straightonmusic
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου