Αν θα θέλαμε να ορίσουμε έναν και μόνο έναν δίσκο που καθόρισε τους Pink Floyd σαν μπάντα, αυτός δεν θα ήταν άλλος από το ‘The Dark Side Of The Moon’, που κυκλοφόρησε στις Η.Π.Α. σαν σήμερα, 1 Μαρτίου, το 1973.
Σίγουρα το έχετε ακούσει τόσες πολλές φορές που θυμάστε κάθε τικ-τοκ του ρολογιού, κάθε χτύπο της καρδιάς και κάθε άκουσμα της ταμειακής μηχανής, αλλά τι είναι αυτό που κάνει αυτό το άλμπουμ τόσο ιδιαίτερο; Σίγουρα όχι μόνο η μίξη progressive rock και ηλεκτρονικών στοιχείων στην οποία οι Pink Floyd υπήρξαν πρωτοπόροι, «αναγκάζοντας» πολλούς κριτικούς να χωρίζουν τη ροκ στην περίοδο πριν το ‘The Dark Side Of The Moon’ και μετά απ’ αυτό.
Πέρα από κάθε αμφιβολία ένα από τα σημαντικότερα άλμπουμ όλων των εποχών και κομβικής σημασίας για την μπάντα, καθώς αποτέλεσε το πρώτο concept album της, πραγματευόμενο τις καθημερινές ανησυχίες/προβληματισμούς των σύγχρονων ανθρώπων, όπως οι διαμάχες, τα χρήματα, ο χρόνος, η απληστία και οι πνευματικές διαταραχές, με το τελευταίο στοιχείο να είναι εμπνευσμένο από τον Syd Barrett, πάλαι ποτέ ηγέτη της μπάντας. Απλοί, κοφτεροί στίχοι, γραμμένοι εξ ολοκλήρου από τον Roger Waters, και καθημερινοί ήχοι να παρεμβάλλονται μέσα στα τραγούδια, φυσικά με την καθοριστική συμβολή του ιδιοφυή Alan Parsons στην παραγωγή του άλμπουμ, που καταφέρνει 43 χρόνια μετά να παραμένει επίκαιρο.
Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες για το συγκεκριμένο άλμπουμ, αλλά δεν θα το κάνω. Πάμε να δούμε 5 πράγματα που -μάλλον- δεν ξέρατε για το ‘The Dark Side Of The Moon’ (ο αρχικός του τίτλος ήταν ‘Eclipse (A Piece for Assorted Lunatics)’), τα οποία θα σας κάνουν να το εκτιμήσετε λίγο παραπάνω.
Η απίστευτη έμπνευση του Roger Waters
Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων ο Waters, έκανε μια πολύ εμπνευσμένη κίνηση. Έγραψε σε χαρτάκια διάφορες ερωτήσεις, όπως «Ποια ήταν η τελευταία φορά που χρησιμοποίησες βία;», «Είχες δίκιο;», «Τι σημαίνει ‘The Dark Side Of The Moon’ για ‘σένα;» κλπ, και αυτά δόθηκαν στο προσωπικό του studio, σε φίλους της μπάντας κλπ., με σκοπό οι απαντήσεις τους να ηχογραφηθούν και να μπουν στο album. Κάπως έτσι, δημιουργήθηκαν μερικοί από τους στίχους που ακούμε στο ‘The Dark Side Of The Moon’:
– I’ve been mad for fucking years, absolutely years, been over the edge for yonks, been working me buns off for bands… I’ve always been mad, I know I’ve been mad, like the most of us are… Very hard to explain why you’re mad, even if you’re not mad…
– Live for today, gone tomorrow, that’s me, hahaha!
– And I am not frightened of dying, any time will do, I don’t mind. Why should I be frightened of dying? There’s no reason for it, you’ve gotta go sometime.
– I can’t think of anything to say except… Hahahahaha… I think it’s marvellous! Hahaha!
Και ήταν όντως marvellous!
Οι καθημερινοί ήχοι που ακούμε στο άλμπουμ
Οι φυσικοί, καθημερινοί ήχοι που ακούγονται σε όλη τη διάρκεια του άλμπουμ είναι σίγουρα μερικά από τα highlights αυτού του συνθετικού αριστουργήματος. Πρώτα απ’ όλα, ο δίσκος χωρίζεται σε δύο μέρη (τραγούδια No.1-No.5 και No.6-No.10) τα οποία αποτελούν συνεχόμενα κομμάτια μουσικής και αρχίζουν και τελειώνουν με τον ήχο του παλμού της καρδιάς. Στο ‘On The Run’ μπορεί κανείς να διακρίνει τον ήχο των βημάτων ενός τεχνικού του στούντιο, στο ‘Time’ ακούμε παλιά ξυπνητήρια που μας υπενθυμίζουν πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος, το ‘Money’ είναι το πρώτο τραγούδι που γράφτηκε σε… ταμειακή μηχανή.
Το άρρωστο γέλιο στο ‘Speak To Me’
Αυτό το γέλιο που ακούμε στο ‘Speak To Me’ ανήκει στον Peter Watts. Αν σας θυμίζει κάτι το επώνυμο, να σας ενημερώσω πως πρόκειται για τον πατέρα της γνωστής ηθοποιού Naomi Watts, που είχε το πόστο του υπευθύνου για τις μετακινήσεις των Pink Floyd εκείνη την εποχή. Ευθύνεται, επίσης, για τη φράση «I never said I was frightened of dying» στο κομμάτι ‘The Great Gig In The Sky’.
Το άλμπουμ βοήθησε οικονομικά μια κωμωδία
Όπως όλοι στη Μεγάλη Βρετανία κατά τη διάρκεια των ’70s, έτσι και οι Pink Floyd ήταν μεγάλοι fans της κωμικής σειράς ‘Monty Python’s Flying Circus’. Μάλιστα, ο Alan Parsons είχε δηλώσει πως τα συχνά διαλείμματα που έκανε η μπάντα κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων για να δει τη σειρά, του έδιναν τον απαιτούμενο χρόνο ώστε να κάνει βελτιώσεις και να ασχοληθεί με διάφορους πειραματισμούς στον ήχο.
Και φυσικά, οι Floyd δεν έμειναν άπραγοι για τα καλά που τους προσέφερε η σειρά. Ένα μέρος των εσόδων από τις πωλήσεις του δίσκου δόθηκε για την υποστήριξη της ταινίας ‘Monty Python and the Holy Grail’, μίας από τις επιδραστικότερες και πιο ξεκαρδιστικές κωμωδίες όλων των εποχών.
Το εξώφυλλο επιλέχθηκε μέσα σε 3 λεπτά
Αυτό κι αν είναι αξιοπρόσεχτο! Ένα από τα πιο υπέροχα και πιο αναγνωρίσιμα εξώφυλλα δίσκου όλων των εποχών, επιλέχθηκε μέσα σε λίγα μόλις λεπτά από τα μέλη της μπάντας! Όπως περιγράφει ο υπεύθυνος για το σχεδιασμό του, Storm Thorgerson, πήγε στα studio του Abbey Road, όπου η μπάντα ηχογραφούσε ακόμα το άλμπουμ, με 7 σχέδια στη διάθεσή του. Τα μέλη της μπάντας κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και αποφάσισαν ομόφωνα πως το εξώφυλλο θα ήταν το, πασίγνωστο πια, μινιμαλιστικό πρίσμα, το οποίο ήταν εν μέρει εμπνευσμένο από τα shows των Floyd που χαρακτηρίζονταν από ιδιαίτερους φωτισμούς. Μάλιστα, ένα από τα σχέδια που απορρίφθηκαν, περιείχε τον Silver Surfer, έναν ήρωα της Marvel!
Εντωμεταξύ, ο σχεδιαστής του εξωφύλλου, ταξίδεψε και στην Αίγυπτο, για να τραβήξει υπέρυθρες φωτογραφίες των πυραμίδων, για τα posters που συμπεριλήφθησαν στο δίσκο.
Αυτές ήταν 5 μικρές ιστορίες σχετικά με το εμβληματικό άλμπουμ των Pink Floyd, το οποίο αποτέλεσε την απαρχή της σύνθεσης concept albums από τη θρυλική μπάντα, που σημάδεψε μια για πάντα την ιστορία της μουσικής.
Για περισσότερες ιστορίες σχετικά με όλα τα concept albums των Pink Floyd:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου