Φανταστείτε ένα μουσικό λεξικό στο οποίο ανατρέχετε για να βρείτε συνώνυμα του όρου «αριστουργηματικός δίσκος». Από τα πρώτα που θα συναντούσατε θα ήταν αναμφίβολα το Rust in Peace. Αυτή η υπέρτατη δισκάρα που κάθε οπαδός του είδους έχει σε περίοπτη θέση στη δισκοθήκη του. Έχουν περάσει 26 χρόνια από τότε που οι Megadeth ανανεωμένοι, αφήνουν στην άκρη όλα τα προβλήματα που αντιμετώπισαν στους προηγούμενους δίσκους τους και μπαίνουν στο στούντιο για να δουλέψουν πάνω στο πιο θρυλικό άλμπουμ της καριέρας τους. Ο Mustaine προσπαθεί σκληρά να αντικαταστήσει το κενό του Jeff Young και τελικά το πετυχαίνει με τον καλύτερο τρόπο, φέρνοντας στην μπάντα τον κιθαριστικό γίγαντα που λέγεται Marty Friedman. Από κοντά ακολουθεί ο ικανότατος ντράμερ Nick Menza. Άπαντες ξεπερνούν τους εαυτούς τους και δημιουργούν ένα δίσκο που θα μπορούσε να είναι παράδειγμα σε εγχειρίδιο για το πώς φτιάχνεται ένα άλμπουμ που να συνδυάζει την ένταση με την μελωδία και την τεχνικότητα. Ο ηγέτης των Megadeth, εκμεταλλεύεται τη μεγάλη διαύγεια και την εξαιρετική φόρμα στην οποία βρίσκεται και συνθέτει οκτώ αν όχι εννιά ύμνους.
Ακούγοντας το “Rust in peace” απολαμβάνεις την τεχνική, υπέρ μελωδική και progressive πλευρά της thrash και speed metal σε όλο της το εύρος. Η αδρεναλίνη βαράει κόκκινο μέσα από riff που τσακίζουν κόκαλα από την αρχή ως το τέλος του δίσκου. Η συνεργασία ανάμεσα στις δύο κιθάρες είναι απόλυτη και ο Friedman ξεδιπλώνει το ανεξάντλητο ταλέντο του μέσα από τα σαγηνευτικά του σολαρίσματα. Η εκτελεστική δεινότητα του Menza, η ακρίβεια και η μανία με την οποία βαράει τα τύμπανα, ορισμένα τρομερά γεμίσματα που κάνει στα κομμάτια, κάνουν άπαντες να μιλούν με τα πιο εγκωμιαστικά λόγια για τη μεγαλειώδη του απόδοση. Ο Dave Ellefson έρχεται να γεμίσει κάθε πιθανό κενό με τον απίστευτο, πεντακάθαρο ήχο του μπάσου του. Μεγάλη στιγμή του δίσκου αποτελεί σαφώς το “Hangar 18”, που θαρρείς και είναι βγαλμένο από άλλο πλανήτη, με Mustaine και Friedman να κάνουν μια άνευ προηγουμένου σκυταλοδρομία από ασύλληπτα σόλο. Και βέβαια, το γλυκό έρχεται να δέσει η εντυπωσιακή παραγωγή του Mike Clink, που κάνει τον ήχο κυριολεκτικά κρυστάλλινο. Ο Mustaine εκτός από όλα τα υπόλοιπα, δείχνει ότι είναι προικισμένος και με στιχουργικό ταλέντο, μέσα από στίχους προσεγμένους και ποιοτικούς που αναφέρονται σε ποικίλα θέματα όπως η πολιτική, ο πόλεμος, το περιβάλλον, οι εξωγήινοι ή οι προσωπικές σχέσεις.
Ο τίτλος του άλμπουμ, είναι και αυτός δική του έμπνευση, από ένα αυτοκόλλητο που είδε στον προφυλακτήρα ενός αυτοκινήτου που έγραφε “May All Of Your Nuclear Weapons Rust In Peace”. Το “Rust in peace” έκανε το ντεμπούτο το του από την 23η θέση του Billboard Top 200 της Αμερικής και κατέλαβε την 8η θέση στη Βρετανία, πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα στις Η.Π.Α. ενώ ήταν υποψήφιο για βραβείο Grammy το 1991 και 1992 για στην κατηγορία «Best Metal Performance». Αποτελεί μια μεγάλη κληρονομιά για όλους όσους στο μέλλον ασχολήθηκαν ενεργά με το σπορ και η αίγλη του είναι τέτοια που μόνο δέος μπορεί να προκαλέσει σε κάθε φίλο της μουσικής πάνω στον πλανήτη.
by Rock Overdose
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου