Η ιστορία πίσω από το Creep των Radiohead.

 Το "Creep"  των  Radiohead, είναι άλλο ένα τραγούδι, που περισσότερο έφτιαξε την μπάντα, παρά το έφτιαξε η μπάντα. Ήταν η πρώτη μουσική "σκασιά" του συγκροτήματος, πρώτα σαν σινγκλ και έπειτα μπήκε στο ντεμπούτο τους άλμπουμ,  Pablo Honey του 1993, έναν χρόνο μετά την κυκλοφορία του σινγκλ.Φυσικά και αυτό πέρασε τις περιπέτειες του, μαζί με την μπάντα, πριν την απογειώσει και την βγάλει από την αφάνεια.

 Κατά τον μπασίστα της μπάντας, Colin Greenwood, το τραγούδι το έγραψε ο Thom Yorke, όταν σπούδαζε στο  Exeter University. Ο κιθαρίστας τους, Jonny Greenwood συμπληρώνει, ότι το εμπνεύστηκε από μια κοπέλα που ακολούθησε μετά από μια ζωντανή εμφάνιση της μπάντας ο τραγουδιστής. Οι περιπέτειες της σύνθεσης, που χρεώνεται σε όλη την μπάντα, ξεκίνησαν όταν πήγαν να το ηχογραφήσουν για πρώτη φορά, το 1992, με παραγωγούς τουςSean Slade και Paul Q. Kolderie. Ο Yorke, για να δώσει έμφαση στην σύνθεσή του, του έδωσε τον χαρακτηρισμό Scott Walker, ένα pop είδωλο της δεκαετίας του '60, της μπάντας. Οι παραγωγοί κατάλαβαν πως πρόκειται για cover ή διασκευή, γεγονός που πυροδότησε μια ένταση στην μπάντα.

 Μετά από αποτυχημένες προσπάθειες να ηχογραφηθεί το τραγούδι, οι δύο παραγωγοί είδαν ότι το ηθικό της μπάντας είχε πέσει στα Τάρταρα. Για να το ανυψώσουν, τους είπαν να το ξαναπαίξουν πάλι από την αρχή. Μόλις, χαλάρωσαν το ηχογράφησαν "με την μία" και όλοι ξέσπασαν σε χειροκροτήματα στο στούντιο. Μόλις λύθηκε η παρεξήγηση , σχετικά με την αυθεντικότητά του, οι παραγωγοί πήραν κατευθείαν τηλέφωνο στην ΕΜΙ, για να το προτείνουν για νέο σινγκλ.

 Οι περιπέτειες του τραγουδιού δεν τελείωσαν όμως. Οι ομοιότητες του με το "The Air That I Breathe" των  The Hollies από την χρονιά 1973, είναι αρκετές. Οι δημιουργοί του, Albert Hammond και Mike Hazlewood, μόλις το  "Creep"   γνώρισε επιτυχία, έκαναν μήνυση στους Radiohead, με αποτέλεσμα να αναγράφονται και αυτοί σαν συνδημιουργοί του τραγουδιού.

 Το λυρικό μέρος αναφέρεται σε κάποιον ευαίσθητο νέο που προσπαθεί να βρει την θέση στο ερωτικό παιχνίδι των δύο φύλλων, χωρίς να χάσει την σεξουαλική του ταυτότητα. Ουσιαστικά είναι τα βιώματα του ίδιου του Thom Yorke, που δεν ήθελε να αναγνωρίζεται σαν μέλος ροκ μπάντας, αλλά σαν άνθρωπος με ευαισθησία προς το αντίθετο φύλλο. Ο Jonny Greenwood το θεωρεί χαρούμενο τραγούδι, μιας κι ο ήρωας αναγνωρίζει ποιος είναι. Ο στίχος "So fucking special" το δηλώνει.

 Στην Αμερική όμως αυτή η δήλωση αναγκάστηκε να γίνει  "So very special", για να μην ξεφύγουν από τον κανόνα της υποκρισίας τα ραδιόφωνα της.

Το τραγούδι γνώρισε πολλά Covers, με τα πιο ενδιαφέροντα να είναι των  Korn και  της Carrie Manolakos.

Από το Rock Overdose,

Και τον Jacek Maniakowski