“Violent is the word that keeps coming up”
Είναι ορισμένα συγκροτήματα που εμείς οι Έλληνες λατρεύουμε να ακούμε – και αδιαμφισβήτητα ένα από αυτά είναι και οι Prodigy. Μας έχουν επισκεφθεί ουκ ολίγες φορές – και θα μας ξαναεπισκεφθούν και φέτος! - και σε κάθε συναυλία τους στην χώρα μας γίνεται πραγματικά πανζουρλισμός. Αλλά και οι ίδιοι αγαπάνε πάρα πολύ την χώρα μας και τους Έλληνες φαν τους, και το δείχνουν με κάθε δυνατό τρόπο – όπως αυτό το βιντεάκι που κυκλοφόρησαν πριν μερικά χρόνια για την χώρα μας (δείτε το εδώ) άλλα και το βίντεο κλιπ για το τραγούδι “No Good” που έχει γυριστεί στην Θεσσαλονίκη (δείτε το εδώ).
Το 2015 λοιπόν μας έφερε, εκτός από τους Prodigy στο φετινό Rockwave, και έναν νέο δίσκο των Βρετανών – τον 6ο κατά σειρά - ονόματι “The Day Is My Enemy”. Στο νέο τους album, οι Prodigy μας παρουσιάζουν 14 κομμάτια, στα οποία συνδιάζουν πολλά είδη μουσικής στα κομμάτια τους, όπως άλλωστε μας έχουν συνηθίσει. Έτσι στο “The Day Is My Enemy” θα ακούσετε ιδιαίτερα rock riffs συνδιασμένα με hip-hop φωνητικά, drum n bass και dubstep κομμάτια, όλα συνδιασμένα άψογα στον χαρακτηριστικό ήχο των Prodigy.
Ξεκινώντας λοιπόν την ακρόαση του δίσκου, από τα πρώτα κιόλας κομμάτια είναι ξεκάθαρη αυτή η επιθετικότητα που σου βγάζουν – άλλωστε το είχε πει και ο Liam Howlett όταν τον ρώτησαν να χαρακτηρίσει τον δίσκο με μια λέξη, “Violence is the only word that keeps coming up”. Και πραγματικά έχει απόλυτο δίκιο, καθώς τα πρώτα έξι κομμάτια είναι πραγματικοί δυναμίτες, με το “Nasty” να είναι – κατά τη γνώμη μου – η καλύτερη στιγμή του δίσκου. Από εκεί και πέρα ωστόσο, για εμένα το πράγμα χαλάει αρκετά – με ελάχιστη εξαίρεση το εξαιρετικό “Wall Of Death”. Τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου, δηλαδή, μου φάνηκαν επιεικώς αδιάφορα. Όχι άσχημα, δεν τα λες όμως και καλά κομμάτια, και σίγουρα δεν είναι από τα τραγούδια που θα σου μείνουν ή θα θες να ξανακούσεις στο μέλλον.
Σε γενικές γραμμές, το “The Day Is My Enemy” είναι ένας μέτριος προς καλός δίσκος. Έχει ορισμένα φοβερά κομμάτια (“Nasty”, “The Day Is My Enemy”, “Wall Of Death”, “Rebel Radio”) τα οποία πιστεύω πως θα ενθουσιάσουν τους φαν, ωστόσο ο υπόλοιπος δίσκος δεν κινείται στα ίδια επίπεδα – και σίγουρα δεν μπορεί να συγκριθεί με παλαιότερες κυκλοφορίες των Βρετανών.
Κλείνοντας, θα πω πως προσωπικά ο δίσκος με άφησε αρκετά ικανοποιημένο. Οι Prodigy χωρίς να κάνουν κάτι ακραία πρωτοποριακό – όπως συνηθίζουν τα περισσότερα συγκροτήματα των τελευταίο καιρό – αλλά μένοντας στον ήχο που τους χαρακτηρίζει, πειραματίζονται με το στυλ τους και κυκλοφορούν εναν δίσκο που περιέχει τουλάχιστον 5 κομματάρες – πώς να μην είσαι ευχαριστημένος;
Βαθμολογία : 70/100
Από το Rock Overdose,
Και τονΤσιαμπά Ορέστη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου