Σαν σήμερα κυκλοφόρησε το δεύτερο αριστούργημα του R. J. DIO, το "The Last in Line"!

 Ένα χρόνο μετά το εντυπωσιακό δισκογραφικό ξεκίνημα του μεγάλου Dio και της παρέας του, με το all time classic “Holy Diver”, όλοι βρίσκονται εν αναμονή μιας νέας δουλειάς αντάξιας της πρώτης. Ο Μεγάλος Κοντός, όχι μόνο δεν απογοητεύει κανέναν αλλά κυκλοφορώντας 31 χρόνια πριν, το The Last in Line, προσφέρει μια από τις κορυφαίες δουλειές, ακόμα κι αν στα σημεία αναδεικνύεται ελαφρώς κατώτερο του προκατόχου του. Η σύνθεση της μπάντας παραμένει η ίδια με μοναδική προσθήκη αυτή του Claude Schnell στα πλήκτρα και όλοι τους βρίσκονται σε εξαιρετική φόρμα καθώς και ένα παρατεταμένο συνθετικό οργασμό. Ο Vivian Campbell με μια κιθάρα σωστό φλογοβόλο, συνεχίζει ακριβώς από κει που έμεινε, ικανοποιώντας τ’ αυτιά μας με πανέμορφα, διαχρονικά riff, ευφάνταστες μελωδικές γραμμές και αλησμόνητα, αξιομνημόνευτα σολαρίσματα.

 Ο Vinny Appice πάντα άξιος προσοχής και εξαιρετικός πίσω από το kit, δίνει μια τρομερή παράσταση, με τα περίτεχνα χτυπήματα του και τα καταιγιστικά, ασταμάτητα breaks του.  Ο Jimmy Bain, όπως είναι αναμενόμενο δεν υστερεί σε κανένα σημείο, δένοντας το σύνολο με το μπάσο του, κάτι που ισχύει για τον νεοεισελθόντα Scnell, που χρωματίζει όμορφα με τα πλήκτρα του. Όσο για τον πολύ-αγαπημένο μας Ronnie James Dio, οι λέξεις είναι φτωχές για ν’ αποδώσουν το μεγαλείο της φωνής του, που έχει το χάρισμα να κάνει ακόμα και μέτρια κομμάτια να μοιάζουν εκπληκτικά, πόσο μάλλον διαχρονικούς ύμνους, της τάξεως του γκαζωμένου “We Rock”, του αριστουργηματικού mid – tempo ομώνυμου, του εξαιρετικού “One night in the city” ή του κορυφαίου Egypt (The Chains are on), με τον επικό του χαρακτήρα και τις αξέχαστες ανατολίτικες γραμμές του. Ο ίδιος, βέβαια εκτός από τα φωνητικά επωμίζεται και τον στιχουργικό ρόλο, χαρίζοντας μας τις γουστόζικες ιστορίες του που εξιστορεί μέσα από τους εμπνευσμένους στίχους του, που μας μεταφέρουν στους υπέροχους φανταστικούς του κόσμους με τον τρόπο που μόνο εκείνος γνώριζε. Με το δεύτερο του αυτό επίτευγμα, ο Dio, χρίζεται κυρίαρχος στο metal στερέωμα τουλάχιστον για το πρώτο μισό της δεκαετίας του ’80, φτάνοντας την καριέρα του στο αποκορύφωμά της και κάνοντας ευτυχισμένους για μια ακόμη φορά τους οπαδούς του. 

Από τη στήλη του RockOverdose "Σαν Σήμερα"