Το λυρικό μέρος είναι από τα πιο σημαντικά κομμάτια μέσα στην ροκ, ακόμα και αν δεν είναι και τόσο σημαντικό σε αξία. Ωστόσο υπάρχουν στίχοι που είναι πραγματικός λυρισμός, αν και η μελωδία είναι κάπως ασύμφωνη με αυτό που θέλει να πει ο εκάστοτε ... ποιητής. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι The Police και πιο συγκεκριμένα ο Sting. Στην ποίηση πρέπει ο καθένας να αντιλαμβάνεται αυτά που θέλει ο ίδιος να καταλάβει, αλλά στους στίχους του Άγγλου τραγουδοποιού, τα πράγματα μπερδεύονται ακόμα πιο πολύ.
Το πιο τρανταχτό παράδειγμα είναι το "Every Breath You Take". Ένα τραγούδι που εκτόξευσε το τρίο από Λονδίνο στη κορυφή του κόσμου. Δημιουργία των Sting και Andy Summers, αν και χρεώνεται μόνο στον πρώτο κυκλοφόρησε μέσα από το Synchronicity του 1983, τελευταίο και πιο πετυχημένο άλμπουμ της μπάντας. Αν και η μελωδία του το κατατάσσει στα ερωτικά τραγούδια και ένα από τα πιο δημοφιλή σε ... γάμους, οι στίχοι δεν είναι ακριβώς ερωτικοί.
Οι στίχοι περιγράφουν κάποιον αμφίβολης ψυχικής κατάστασης που παρακολουθεί κάποιον άλλον σε οτιδήποτε κάνει. Κάπως αρρωστημένο για γαμήλιο τραγούδι. Ο Sting εξηγεί πως του ήρθε η έμπνευση: " Ξύπνησα μέσα στην άγρα νύχτα και είχα αυτόν τον στίχο μέσα στο κεφάλι μου. Κάθισα στο πιάνο και το έγραψα μέσα σε μισή ώρα. Η μελωδία είναι σαν εκατοντάδες άλλες και ακουγόταν σαν ένα love song. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο απαίσιο ήταν. Νομίζω ότι σκεφτόμουν τον Big Brother.... "Φυσικά, ακόμα και σήμερα, δεν το έχουν καταλάβει οι πιο πολλοί πόσο σκοτεινό είναι το τραγούδι. Ουσιαστικά μιλάει για κάποιον απογοητευμένο εραστή, που έχει εμμονή με την κατά φαντασίαν του ερωμένη και την παρακολουθεί.
Αλλά οι ενστάσεις για την πραγματική σημασία του τραγουδιού δεν λείπουν. Η μία λέει ότι, οι στίχοι έχουν ακόμα πιο πολύ βάθος. Την περίοδο που ηχογραφούσαν το άλμπουμ ο τραγουδοποιός βρισκόταν σε μια περίεργη ψυχολογική κατάσταση. Ετοιμαζόταν για διαζύγιο από την πρώτη του γυναίκα, την Frances Tomelty, για να τα φτιάξει με την κολλητή της και νυν σύζυγο, την Trudie Styler. Η πίεση που ένιωθε, μαζί με την πίεση της διασημότητας που αποκτούσαν οι Police, τον οδήγησε σε ψυχαναλυτή και συγκεκριμένα σε κάποιον που ακολουθούσε την μέθοδο του Carl G. Jung. Η στίχοι αναφέρονται στην παρακολούθηση του εαυτού του, με την βουδιστική έννοια. Ακόμα και το όνομα του άλμπουμ μας πηγαίνει προς εκείνη την μέθοδο, την Synchronicity.
Οι ιδιαιτερότητες του τραγουδιού δεν σταματούν στο λυρικό μέρος. Η ανάλυση του μουσικού μέρους φτάνει στον 14ο αι. Η χρήση του Rondo, μιας μουσικής φόρμας των παλιών λαϊκών χορευτικών τραγουδιών, που ξεκινάει από τον αιώνα που προανέφερα. Την χρήση αυτής της φόρμας έκαναν και οι κλασικοί συνθέτες και κυρίως οι ρομαντικοί (αχα.. τώρα εξηγείται). Αλλά στο τραγούδι χρησιμοποίησε μια σπάνια μορφή αυτής της μουσικής φόρμας, δανεισμένη από τον Ούγγρο μουσουργό Béla Bartók, την AABACABA. Φυσικά ο δανεισμός του δεν σταμάτησε στον Ούγγρο, αλλά επεκτάθηκε σε ένα τραγούδι αρχών του '60, το Every Breath I Take του Gene Pitney.
Από τα πιο διάσημα τραγούδια της ροκ, είχε και μπόλικους καυγάδες ανάμεσα στον Sting και Stewart Copeland, την εποχή των ηχογραφήσεων. Παρά λίγο να μην ηχογραφηθεί ο δίσκος, αλλά όταν αυτό έγινε δυνατόν, η προγραμματισμένη τουρνέ, από τις πιο πετυχημένες στην ιστορία της ροκ με όλα τα στάδια που εμφανίστηκαν να είναι γεμάτα, έγινε χάρη στην παρέμβαση του Miles Copeland, αδελφού του Stewart. Κανονικά .... Synchronicity...
Από το Rock Overdose,
Και τον Jacek Maniakowski
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου