Review: Marilyn Manson The Pale Emperor (2014) (Loma Vista Recordings/Concord Music Group)

Ο πολυάσχολος τον τελευταίο καιρό Marilyn Manson επανέρχεται δισκογραφικά μετά το‘’Born Villain’’ που κυκλοφόρησε πίσω στο 2012 και κατάφερε να αποσπάσει θετικές κριτικές. Ο ένατος ολοκληρωμένος δίσκος των Marilyn Manson πρόκειται να κυκλοφορήσει στις αρχές του τρέχοντος έτους και τιτλοφορείται ‘’The Pale Emperor’’. 

Η σύνθεση του δίσκου ξεκίνησε το 2013, αμέσως μετά την πετυχημένη, παγκόσμια, περιοδεία για την υποστήριξη του ‘’Born Villain’’. Μνήμες από το ένδοξο παρελθόν ξυπνάνε στους οπαδούς με το άκουσμα μιας νέας κυκλοφορίας των Marilyn Manson. Ωστόσο, όλοι γνωρίζουμε πως το παρελθόν με το παρόν βρίσκονται σε αντίθετους δρόμους και αυτό λόγω πολλών γεγονότων που συνέβησαν μεταξύ του διαστήματος 2004-2007. Η ηγετική φυσιογνωμία της μπάντας, o Marilyn Manson, σε δηλώσεις του αποκάλυψε πως η νέα κυκλοφορία αναμένεται να έχει blues επιρροές και να είναι πιο cinematic, χωρίς ωστόσο να λείπουν στοιχεία του παρελθόντος.

Η έναρξη του ‘’The Pale Emperor’’ γίνεται με το ‘’Killing Strangers’’, κομμάτι όπου οι ταχύτητες είναι σταθερά σε χαμηλά επίπεδα και προετοιμάζουν το συνολικό ύφος του δίσκου. Οι πρώτες νότες δίνουν την εντύπωση πως το κομμάτι έχει την τάση να εξελιχθεί με ένα δυνατό ρεφρέν, ωστόσο αυτό δεν γίνεται ποτέ. Κυριαρχεί το νωχελικό ύφος και το αποτέλεσμα κουράζει τον ακροατή από τα πρώτα λεπτά. Η συνέχεια δεν είναι ανάλογη και το ‘’Deep Six’’ έχει πολλά περισσότερα να προσφέρει. Εδώ συμβαίνει ακριβώς αυτό που λείπει από το εναρκτήριο κομμάτι. Ανεβαίνουν οι ταχύτητες, υπάρχει ρυθμός και οι κιθάρες ακούγονται πιο ζωντανές, δίνοντας ένα δυνατό αποτέλεσμα με τα φωνητικά να αφήνουν το δικό τους στίγμα στο δίσκο. 

Το ‘’Third Day Of A Seven Day Binge’’ είναι το πρώτο single του δίσκου και αποτελεί την κορυφαία στιγμή του ‘’The Pale Emperor’’. Καταφέρνει να τραβήξει το ενδιαφέρον του ακροατή από το πρώτο κιόλας άκουσμα, με σταθερό ρυθμό και στο άκουσμά του αντανακλά αυτό ακριβώς που θα περίμενε κανείς να ακούσει από τον Marilyn Manson εν έτη 2015. Το ‘’ The Mephistopheles Of Los Angeles’’ έχει ίσως την καλύτερη εισαγωγή μέσα στον δίσκο, αναπτύσσεται με ένα ωραίο ρεφρέν και συνεχίζει να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατή, μαζί με τα δύο προηγούμενα τραγούδια. 

Το ομιχλώδες και αργόσυρτο τοπίο επαναφέρεται στο προσκήνιο με το ‘’ Warship My Wreck’’. Εδώ και πάλι οι ταχύτητες βρίσκονται σε χαμηλά επίπεδα και με μια αργή και βαριά εξέλιξη το κομμάτι καταφεύγει σε αισθήματα ηττοπάθειας. Το ‘’ Slave Only Dreams To Be King’’ στην εισαγωγή του αλλά και στο τέλος, φέρνει στη μνήμη στιγμές από την ιστορική ομιλία του ‘’Martin Luther King Jr.’’ και το ‘’I Have A Dream’’. Το κομμάτι ωστόσο δεν έχει τίποτα το σπουδαίο να προσφέρει. Πάσα παίρνει το ‘’The Devil Beneath My Feet’’ όπου την παράσταση κλέβει η μελωδία σε μερικά σημεία που καταφέρνει να προσδώσει μια στιγμή έκπληξης αλλά και πάλι το τελικό αποτέλεσμα δεν εκπλήσσει. 

Έχουμε περάσει προς το τελικό στάδιο του δίσκου και ακόμα δεν έχει εμφανιστεί το κομμάτι που κάνει μπάμ, όπως έχουμε συνηθίσει στο παρελθόν. Η συνέχεια συναντά το ‘’Birds Of Hell Awaiting’’ που συνεχίζει στο ίδιο μονοπάτι του δίσκου και ταυτόχρονα κουράζει τον ακροατή. Η κατάσταση αλλάζει προς το καλύτερο με το ‘’Cupid Carries A Gun’’. Η μελωδία υπάρχει, υπάρχουν και τα σημάδια ζωής με αποτέλεσμα να ξυπνάει και το αυτί του ακροατή μετά από μια σειρά κουραστικών λεπτών ακρόασης. Η κοιλιά που φέρει ο δίσκος σώζεται κάπως με το παραπάνω κομμάτι και η κατακλείδα μπαίνει με το πολύ καλό‘’Odds Of Even’’. Δεν αλλάζει την εικόνα του δίσκου αλλά τουλάχιστον προσδίδει μια νότα ικανοποίησης αφού μετά από τόσα λεπτά κουραστικής ακρόασης ανεβάζει την αδρεναλίνη στο τελευταίο λεπτό και κλείνει το ταξίδι του ‘’The Pale Emperor’’. 

Η deluxe έκδοση του δίσκου περιλαμβάνει τρεις ακουστικές εκτελέσεις όπου στην ουσία δεν έχουμε να κάνουμε με ξεχωριστά τραγούδια αλλά κομμάτια από τον κανονικό δίσκο, τα οποία όμως τιτλοφορούνται διαφορετικά. 

Το τελικό αποτέλεσμα φέρει το ‘’The Pale Emperor’’ να είναι ένας πολύ αδύναμος δίσκος που ενώ υπάρχουν μερικά κομμάτια που ξεχωρίζουν, δεν καταφέρνουν από μόνα τους σε καμία περίπτωση να σώσουν την κατάσταση. Μπορεί το 2012 το ‘’Born Villain’’ να έφερε την ανάσταση για τους Marilyn Manson, ωστόσο το ‘’The Pale Emperor’’ έρχεται για να περάσει απαρατήρητο. Για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνεται το γεγονός πως το όνομα μιας μπάντας χτίζεται από τα μέλη που την απαρτίζουν σε κάθε κυκλοφορία. Δεν είναι τυχαίο που οι Marilyn Manson άνθισαν την εποχή που στην μπάντα ήταν μέλος ο‘’John 5’’. 

                                                                                                                                                                Βαθμολογία: 65/100 

Από το Rock Overdose,

Και τον Περικλής Σιβρής