Τα 60 του χρόνια συμπληρώνει ένας από τους πιο αξιοσέβαστους, ταλαντούχους και με ασύλληπτη τεχνική κατάρτιση κιθαρίστας ,από τα χέρια του οποίου έχουν περάσει διακεκριμένα ονόματα του χώρου, ο σπουδαίος βιρτουόζος Joe Satriani. Γόνος Ιταλών μεταναστών, γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη και από τα εννέα μέχρι τα έντεκα χρόνια του, έπαιζε ντραμς τα οποία παράτησε αφού έβλεπε πως η φυσική του ικανότητα και η εξέλιξη του, δεν ήταν η επιθυμητή. Σταμάτησε την άμεση ενασχόληση του με τη μουσική, μέχρι την ημέρα που έφτασε στ’ αυτιά του η είδηση του θανάτου του Jimi Hendrix. Ήταν 14 ετών. «Ήταν μια καθοριστική στιγμή για μένα. Κάτι μέσα μου, μου έλεγε πως έπρεπε να προσπαθήσω να αποτίνω φόρο τιμής σε αυτόν και ο μόνος τρόπος για να το πετύχω θα ήταν να γίνω κιθαρίστας, ένας μεγάλος κιθαρίστας και για κάποιο λόγο ήξερα πως μπορούσα να το κάνω.» Φέρεται μάλιστα να παράτησε το ποδόσφαιρο, για χάρη της κιθάρας. Αγόρασε μια λευκή Hangstrom 3 με μαύρες λεπτομέρειες, με τον πρώτο μισθό της αδερφής του. Δεν ήξερε τίποτα από κιθάρες τότε όπως λέει, αλλά τουλάχιστον η κιθάρα του, έμοιαζε με κιθάρα του Hendrix, κάτι που του γέννησε τον απόλυτο ενθουσιασμό.
Μεγάλωσε ακούγοντας πολλά είδη μουσικής όπως κλασσική, jazz, rock and roll, funk, blues, rock και heavy metal. Τις σημαντικότερες επιρροές του, αποτέλεσαν οι Chuck Berry, Jimi Hendrix, Jimmy Page, Jeff Beck και Allan Holdsworth. Ξεκίνησε πολύ γρήγορα να παίζει με ένα γκρουπ που λεγόταν Mephistophelese,χωρίς να κάνουν καμία δημόσια εμφάνιση και γρήγορα προσχώρησε σε μια άλλη μπάντα, στην οποία έπαιζαν πολλές διασκευές από Stones, Doors, Black Sabbath κ.α. Έπαιζαν σε χοροεσπερίδες και σε χώρους εκθέσεων και σταδιακά πήραν το όνομα Tarsis, αποκτώντας ειδικότητα στους Led Zeppelin. «Παρά το γεγονός ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι ήταν πολύ στενοί φίλοι μου, είχα το συναίσθημα πως για να προχωρήσω μουσικά, έπρεπε να διαχωρίσω τον εαυτό μου από όλη αυτή τη διασκέδαση και να κατανοήσω περισσότερα απ’ τα μουσικά της μουσικής. Έπρεπε να διασχίσω τη γέφυρα προς το μουσικό μου μέλλον, να κάνω το μεγάλο βήμα και να προσεγγίσω την κιθάρα με ένα μείγμα ιδιαίτερης λαγνείας και ακαδημαϊκών φιλοδοξιών». Έτσι, ο Satriani, εγκατέλειψε το Long Island και εγκαταστάθηκε στο San Francisco Bay area. Σιγά – σιγά δικτυώθηκε και απέκτησε επαφή με τοπικούς μουσικούς και επίσης ξεκίνησε να παραδίδει μαθήματα σε ένα μικρό μαγαζί του Berkeley της California. Την ιδιότητα του δασκάλου την είχε από την εποχή που βρισκόταν στο Long Island, με πιο γνωστό από τους πρώτους μαθητές του, τον επίσης ανερχόμενο Steve Vai. Μαθητές του μεταξύ άλλων υπήρξαν οι Kirk Hammett (Metallica), David Bryson (Counting Crows), Kevin Cadogan (Third Eye Blind), Larry LaLonde (Possessed), Alex Skolnick (Testament), Rick Hunolt (Exodus) κ.α. Παράλληλα ξεκίνησε να παίζει σε ένα τρίο σχήμα, τους The Squares, που μετά από πέντε χρόνια προσπαθειών δεν είχαν καταφέρει να εξασφαλίσουν δισκογραφικό συμβόλαιο.
Τελικά, στις αρχές του 1984, κυκλοφόρησε το πρώτο του EP με δικά του έξοδα και λίγο αργότερα, είδε το όνομα του να γίνεται ακόμη πιο γνωστό, όταν ο πρώην μαθητής και φίλος του Steve Vai, έχοντας αποκτήσει φήμη αφού έπαιζε στον Dave Lee Roth, άρχισε να του πλέκει το εγκώμιο σε διάφορα μουσικά έντυπα. Το 1987, σχεδόν εν μία νυκτί, θεωρήθηκε ευρέως ένας ως ένα από τους κορυφαίους κιθαρίστες της ροκ, όταν η δεύτερη προσωπική του προσπάθεια, με τίτλο “Surfing with the Alien”, σηματοδότησε την πρώτη φορά μετά από χρόνια που ένα καθαρά ορχηστρικό άλμπουμ, έγινε χρυσό, πιάνοντας και υψηλές θέσεις στα chart. Έγινε μάλιστα ο εκλεκτός του Mick Jagger, για να τον συνοδεύσει σε μια περιοδεία σε Αυστραλία και Ιαπωνία εκείνη την εποχή. Το ξεκίνημα της δεκαετίας του ’90, τον βρήκε να δημιουργεί τη δική του σειρά κιθάρων για την εταιρεία Ibanez και το 1992, κυκλοφόρησε την τρίτη του δουλειά και πιο επιτυχημένη μέχρι σήμερα, το “The Extremist” και δύο χρόνια μετά συμμετείχε σε περιοδεία των Deep Purple, αντικαθιστώντας τον Ritchie Blackmore. Αν και του έγινε πρόταση να ενταχθεί πλήρως στο δυναμικό του, εκείνος απέρριψε τη πρόταση και επέστρεψε στην σόλο καριέρα του. Στα 90’s, κυκλοφόρησε άλλα δύο άλμπουμ και επίσης δημιούργησε το G3, μια σειρά εμφανίσεων που θα περιλάμβανε τρεις κιθαρίστες. . Η αρχική σύνθεση αποτελούνταν από τους Satriani, Vai and Eric Johnson. Το G3 καθιερώθηκε ως ετήσιο γεγονός με πολλούς καταξιωμένους κιθαρίστες να περνάνε από τη σκηνή όπως: Yngwie Malmsteen, John Petrucci, Kenny Wayne Shepherd, Robert Fripp, Andy Timmons, Uli Jon Roth, Michael Schenker, Adrian Legg, Paul Gilbert, και Steve Lukather.
Η νέα χιλιετία, αποδείχθηκε εξίσου παραγωγική για τον δημοφιλή μουσικό, απαριθμώντας έντεκα κυκλοφορίες συνολικά μέχρι το 2012. Εκτός απ’ τα δικά του άλμπουμ, έχει συνεργαστεί και για αρκετά άλμπουμ άλλων ονομάτων μέσα στα χρόνια, συμπεριλαμβανομένων των “Imaginos” των Blue Öyster Cult, “Hey Stoopid”, του Alice Cooper κ.α. Επίσης, είναι ο δεύτερος κατά σειρά καλλιτέχνης με τις περισσότερες Grammy υποψηφιότητες, φτάνοντας τις 15. Από το 2009, είναι μέλος του supergroup Chickenfoot, με τα πρώην μέλη των Van Halen, Sammy Hagar και Michael Anthony, έχοντας κυκλοφορήσει δύο δουλειές. Ο Satriani, φημίζεται για την τεχνική του ικανότητα στην κιθάρα, κατέχοντας απόλυτα πολλές τεχνικές παιξίματος, όπως το legato, το tapping με τα δύο χέρια , το arpeggio tapping κ.α. Ακόμη, είναι έμπειρος και σε τεχνικές που σχετίζονται με την ταχύτητα, όπως το alternate picking και το sweep picking. Έχει καταφέρει να δημιουργήσει το δικό του αναγνωρίσιμο στυλ και είναι ιδιαίτερα επιδραστικός.
Από τη στήλη του Rock Overdose: "Σαν σήμερα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου