Έχοντας βιώσει μια τραγική απώλεια, αυτήν του Cliff Burton στις 27 Σεπτεμβρίου του 1986, οι Metallica είχαν ένα μεγάλο στοίχημα να κερδίσουν. Να αποδείξουν, έπειτα από τρία υπερεπιτυχημένα άλμπουμ, ότι μπορούν να συνεχίσουν και χωρίς αυτόν. Αφού, λοιπόν, συνέχισαν με περίσσιο τσαμπουκά το tour για το ‘Master of Puppets’ (που αποδείχθηκε το πιο μεγαλειώδες της μέχρι τότε πορείας τους) και τον τίμησαν δεόντως με το ‘Cliff ‘Em All’ που περιείχε footage της μέχρι τότε πορείας τους μαζί του (τσεκάρετε ένα απόσπασμα του ‘For Whom The Bell Tolls’ εδώ), πόνταραν με το ‘… And Justice For All’.
Το αποτέλεσμα; Το πιο εμπορικό άλμπουμ της μπάντας και ταυτόχρονα το πιο “πειραματικό” μέχρι εκείνη τη στιγμή, πλαισιωμένο με τους ευαισθητοποιημένους στίχους που είχαν γράψει.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα απ’ την αρχή. Το ‘… And Justice For All’ είναι το πρώτο άλμπουμ των Metallica με τον Jason Newsted στη θέση του μπασίστα, ο οποίος προηγουμένως είχε παίξει και στο EP ‘The $5.98 E.P.: Garage Days Re-Revisited’ του 1987, καλούμενος να γεμίσει το δυσαναπλήρωτο κενό που είχε αφήσει πίσω του ο μοναδικός Cliff Burton. Κανείς δεν είχε μείνει αδιάφορος απ’ αυτήν την απροσδόκητη αλλαγή του line-up των Metallica και -θα έλεγε κανείς πως- η μπάντα εν μέρει έδειξε να τον “εκδικείται”, με την παραγωγή του δίσκου να είναι αρκετά φτωχή και να επισκιάζει επιδεικτικά το μπάσο, που είναι σχεδόν ανύπαρκτο σε ολόκληρη τη διάρκειά του. Παρόλα αυτά, το γεγονός αυτό δεν τον εμπόδισε να σημειώσει τεράστια εμπορική επιτυχία, να λάβει αποθεωτικές κριτικές από τα μέσα της εποχής και να θεωρείται ακόμα και σήμερα ως ένας δίσκος-ορόσημο του σκληρού ήχου, στον οποίο οι Metallica εξώθησαν τις συνθετικές τους ικανότητες στα άκρα, με αποτέλεσμα να χαρακτηρίζεται συχνά-πυκνά ως ένας από τους πρώτους progressive metal δίσκους που γράφτηκαν ποτέ.
Εκτός από το πλούσιο συνθετικό μέρος των κομματιών, οι Metallica ασχολήθηκαν με διάφορα κοινωνικά θέματα, με άξονα την απόδοση δικαιοσύνης, τον πόλεμο, τη λογοκρισία και την πυρηνική απειλή. Το εξώφυλλο είναι σχεδιασμένο από τον Stephen Gorman και αποτελεί έμπνευση των James Hetfield και Lars Ulrich. Απεικονίζει την Lady Justice (για τους Ρωμαίους ήταν η αντίστοιχη Θέμιδα της ελληνικής μυθολογίας – άνηκε στους Τιτάνες και πρέσβευε τη δικαιοσύνη και την ηθική τάξη), η οποία είναι δεμένη, με το ένα στήθος γυμνό, κρατώντας μια ζυγαριά που γέρνει προς τη μία μεριά, φορτωμένη με χρήματα που ξεχειλίζουν. Όπως θα καταλάβετε και παρακάτω, «ταιριάζει γάντι» με τη θεματολογία του δίσκου, ενώ, τέλος, ο τίτλος εμφανίζεται στο κάτω αριστερά μέρος του εξωφύλλου, γραμμένος με γκράφιτι – υποθέτω για να επιτευχθεί μια άμεση σύνδεση με το παρόν (;).
Τώρα, με όλα αυτά υπόψιν και αν για κάποιο λόγο δεν το έχετε ξαναδεί, ρίξτε μια ματιά στην εκπληκτική δουλειά που έχει γίνει στο εξώφυλλο των Metallica, πριν προχωρήσουμε στο track-by-track μέρος του άρθρου.
Blackened
Ο δίσκος ξεκινάει με ένα απ’ τα καλύτερα κομμάτια του, το ‘Blackened’, που είναι υπεύθυνο για τις περισσότερες των αναφορών σχετικά με το πόσο progessive είναι το ‘…And Justice For All’, αν και στην πραγματικότητα είναι περισσότερο ένα κλασικό thrash κομμάτι, ακολουθώντας την παράδοση των εναρκτήριων κομματιών στους δίσκους των Metallica. Η μεγαλειώδης εισαγωγή του ακούγεται αρκετά περίεργη, λόγω του ότι αποτελεί στην ουσία ένα αναποδογυρισμένο riff. Το τραγούδι μιλάει για το τέλος του κόσμου, όπως αυτό περιγράφεται στη Βίβλο. Επίσης, είναι το μοναδικό στο οποίο έχουν αποδοθεί credits σύνθεσης στον Newsted.
Fire
To begin whipping dance of the dead
Blackened is the end
To begin whipping dance of the dead
Color our world blackened
Blistering of earth
Terminate its worth
Deadly nicotine
Kills what might have been
…And Justice For All
Το ομώνυμο με τον δίσκο κομμάτι αναφέρεται στην έλλειψη δικαιοσύνης στον σύγχρονο κόσμο και για το πώς τα χρήματα την έχουν διαφθείρει. Το «And justice for all» είναι η τελευταία φράση του Pledge of Alliance, ενός ποιήματος που απαγγέλεται σε πολλά σχολεία των Η.Π.Α. κατά την έναρξη της ημέρας. Ακόμα, υπάρχει μια φημολογία ότι το κομμάτι ίσως είναι εμπνευσμένο από την ταινία ‘…and justice for all.’ του 1979, στην οποία πρωταγωνιστεί ο Al Pacino στον ρόλο ενός δικηγόρου που εξαναγκάζεται να υπερασπιστεί έναν διεφθαρμένο δικαστή, για να συνειδητοποιήσει πόσο βουτηγμένο στη διαφθορά και τα προσωπικά συμφέροντα είναι το δικαστικό σύστημα.
Justice is lost
Justice is raped
Justice is gone
Pulling your strings
Justice is done
Seeking no truth
Winning is all
Find it so grim
So true
So real
Eye Of The Beholder
Το ‘Eye Of The Beholder’ έρχεται να μιλήσει για τη λογοκρισία, που υφίσταται παρά την ελευθερία λόγου που υποτίθεται ότι υπάρχει. Ο τίτλος σημαίνει, μεταφορικά, πως ο καθένας αντιλαμβάνεται τα πράγματα με τον δικό του τρόπο…
Doesn’t matter what you see
Or into it what you read
You can do it your own way
If it’s done just how I say
Independence limited
Freedom of choice is made for you, my friend
Freedom of speech is words that they will bend
Freedom with their exception
One
Το ‘One’ είναι ένα από τα καλύτερα αντιπολεμικά κομμάτια που έχουν γραφτεί ποτέ, ενώ αποτελεί και το πρώτο πραγματικό videoclip των Metallica. Περιγράφει έναν στρατιώτη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ο οποίος χάνει τα άκρα του και τις αισθήσεις του. Ενόσω είναι στο νοσοκομείο, όντας σε κώμα, φέρνει στη μνήμη του τη ζωή του και όσα του έλεγε ο πατέρας του όταν ήταν μικρός. Δεν φαίνεται να πεθαίνει, παρόλο που έχει συνεχείς σπασμούς, γεγονός που παραξενεύει τους γιατρούς, οι οποίοι απευθύνονται στον προϊστάμενό τους που, εν τέλει, συνειδητοποιεί ότι οι σπασμοί του είναι κώδικας Morse και σημαίνει «ΣΚΟΤΩΣΤΕ ΜΕ».
Ανατριχιαστική έμπνευση από τους Metallica, ενώ το «What is democracy?», όπως και όλοι οι διάλογοι που περιγράφουν την ιστορία και ακούγονται μόνο στο videoclip, θα μας στοιχειώνουν για πάντα! Οι στίχοι του κομματιού είναι βασισμένοι στην νουβέλα ‘Johnny Got His Gun’ του Dalton Trumbo, που σχετίζεται με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
I can’t remember anything
Can’t tell if this is true or dream
Deep down inside I feel to scream
This terrible silence stops me
Now that the war is through with me
I’m waking up, I cannot see
That there is not much left of me
Nothing is real but pain now
Hold my breath as I wish for death
Oh please, God, wake me
The Shortest Straw
Στο ‘The Shortest Straw’ οι Metallica μιλούν για τους Αμερικανούς πολιτικούς που έμπαιναν σε “μαύρη λίστα” κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’50, εξαιτίας των κομμουνιστικών τους αντιλήψεων, από το κίνημα Red Scare που προωθούσε τον τρόμο σχετικά με μια πιθανή, επικείμενη άνοδο της αριστεράς στη χώρα.
Η χρήση της λέξης “Straw” (= άχυρο) στον τίτλο, πιθανολογείται ότι αναφέρεται στον θάνατο του Cliff Burton, ο οποίος πέθανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα κατά τη διάρκεια της περιοδείας για το ‘Master of Puppets’. Έπειτα από παράπονα της μπάντας ότι οι κουκέτες στο λεωφορείο που τους μετέφερε δεν ήταν βολικές, ο καθένας επέλεξε την κουκέτα του μέσω τυχερού παιχνιδιού με χαρτιά. Το άχυρο παραπέμπει σε ένα άλλο γνωστό τυχερό παιχνίδι, στο οποίο όποιος τραβήξει το μικρότερο άχυρο, επιλέγει τελευταίος…
Suspicion is your name
Your honesty to blame
Put dignity to shame
Dishonor
Witch hunt, modern day
Determining decay
The blatant disarray
Disfigure
The public eye’s disgrace
Defying common place
Unending paper chase
Unending
Harvester Of Sorrow
Η συνήθης ερμηνεία που δίνεται για το ‘Harvester Of Sorrow’ είναι ότι περιγράφει την ιστορία ενός μεθυσμένου ναρκωμανή άντρα που βασανίζει την οικογένειά του, πριν σκοτώσει όλα τα μέλη της. Η λέξη “Harvester” (=θεριστική μηχανή) παραπέμπει σε κάποιο άτομο ή κάποια κατάσταση που προκαλεί πόνο, οδύνη και στενοχώρια στον πρωταγωνιστή.
My life suffocates
Planting seeds of hate
I’ve loved, turned to hate
Trapped far beyond my fate
I give, you take
This life that I forsake
Been cheated of my youth
You turned this lie to truth
The Frayed Ends Of Sanity
Δεν είναι καθόλου σπάνιο φαινόμενο οι Metallica να γράφουν τραγούδι για κάποιον που παλεύει με τους εσωτερικούς του δαίμονες. Έτσι και στο ‘The Frayed Ends Of Sanity’, όπου ο πρωταγωνιστής παλεύει με το μέσα του, προσπαθώντας να διατηρήσει τη λογική του.
Never hunger
Never prosper
I have fallen prey to failure
Struggle within
Triggered again
Now the candle burns at both ends
Twisting under schizophrenia
Falling deep into dementia
To Live Is To Die
Μια στροφή πριν το τέλος, συναντάμε το ‘To Live Is To Die’, το πιο συναισθηματικά φορτισμένο κομμάτι του άλμπουμ, αφού είναι αφιερωμένο στον εκλιπόντα Cliff Burton. Είναι σχεδόν σε όλη του τη διάρκεια instrumental, εκτός από ένα μικρό σημείο όπου ακούγεται μία στροφή τεσσάρων στίχων, οι οποίοι είναι ένα ποίημα που είχε γράψει ο ίδιος ο Burton. Ο στίχος «These are the pale deaths which men miscall their lives» προέρχεται από το βιβλίο ‘Lord Foul’s Bane, Book One’ της σειράς ‘The Chronicles of Thomas Covenant the Unbeliever’ του Stephen R. Donaldson, στο οποίο ο πρωταγωνιστής αποφασίζει να γράψει ένα ποίημα για την προσωπική του ευχαρίστηση.
Ο James Hetfield έχει δηλώσει πως αυτό το κομμάτι έχει σχέση με τη συνειδητοποίηση του πόσο χαρούμενοι ήταν που τον είχαν κοντά τους, έστω και για λίγα μόνο χρόνια.
Ο Kirk Hammett, μιλώντας για το σόλο του κομματιού, θυμάται:
"Είναι το τελευταίο σόλο του δίσκου. Γράφτηκε στις 5:00 το ξημέρωμα, λίγο πριν φύγουμε για περιοδεία. Έπαιζα ό,τι μου κατέβαινε, σε αντίθεση με τα άλλα σόλο όπου ήμουν πολύ πιο μεθοδικός."
Τέλος, μεγάλο μέρος της μελωδίας είναι βασισμένο σε ορισμένα riffs που είχε γράψει αποσπασματικά ο Cliff Burton, και θεωρείται το τελευταίο κομμάτι των Metallica με τη συμβολή του θρυλικού μπασίστα.
When a man lies he murders some part of the world
These are the pale deaths which men miscall their lives
All this I cannot bear to witness any longer
Cannot the kingdom of salvation take me home
Dyers Eve
Ο James Hetfield πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, ανατρεφόμενος από μία βαθιά θρησκευόμενη οικογένεια σε ένα προάστιο της California. Το χειρότερο περιστατικό της παιδικής του ηλικίας ήταν ο θάνατος της μητέρας του -3 χρόνια μετά το διαζύγιο των γονιών του και την απομάκρυνση του πατέρα του- η οποία έπασχε από καρκίνο και αρνούνταν να λάβει θεραπεία, πιστεύοντας πως ο Θεός θα την σώσει… Έτσι, λοιπόν, στο ‘Dyers Eve’, ο Hetfield εκφράζει έντονα την δυσαρέσκειά του προς τους γονείς του.
Dear Mother, dear Father
What is this hell you have put me through?
Believer, deceiver
Day in, day out, live my life through you
Pushed onto me what’s wrong or right
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου