Η τεράστια φωνή των blues, o Riley B. King, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου του 1925 σε μια φυτεία του Mississippi, την Itta Bena. Ήταν και είναι ένας από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες κυρίως για την συμβολή του στη blues μουσική. Έχει συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα του χώρου όπως οι Eric Clapton, Stevie Wonder, Joe Cocker, David Gilmour και Van Morrison. Ως παιδί τραγουδούσε γκόσπελ στην εκκλησία της γειτονιάς του, όπου διδάχτηκε τα βασικά μαθήματα κιθάρας από έναν ιεροκήρυκα. Ο B.B. King άρχισε να παίζει μόνος του, κάνοντας πολλές φορές «πρόβα» στα σοκάκια των δρόμων για λίγα κέρματα, ενώ η καριέρα του ξεκίνησε όταν αποφάσισε να πάει στο Memphis. Εκεί επιβίωνε παίζοντας ως disc jockey σε μπαράκια της περιοχής, με το όνομα ‘Beale Street Blues Boy’. Από ‘κει προέκυψε και το Β.Β. King που σημαίνει «Blues Boy King». Είχε άδεια πιλότου, ήταν γνωστός για την τάση του στον τζόγο, αλλά δεν έπινε, ούτε κάπνιζε.
Άρχισε να ηχογραφεί το 1940 κι έκτοτε έχει κυκλοφορήσει περισσότερα από 50 άλμπουμ κερδίζοντας θαυμαστές από όλα τα είδη μουσικής. Το 1949 ξεκίνησε να ηχογραφεί κομμάτια με τη δισκογραφική RPM Records, στο Los Angeles, ωστόσο, τη δεκαετία του ’50 έκανε τη μεγάλη του επιτυχία με τον δίσκο ‘Singin’ The Blues’ (1956).
Το 1962 υπογράφει συμβόλαιο με την ABC-Paramount Records, μια εταιρεία με έδρα τη Νέα Υόρκη. Λίγα χρόνια μετά, συγκεκριμένα το 1968, ο B.B. παίζει σε μουσικά φεστιβάλ όπως το Newport Folk Festival και το Fillmore West του San Francisco της California, με τους διασημότερους ροκ καλλιτέχνες της εποχής, οι οποίοι τον βοήθησαν να συστηθεί στο κοινό (τότε, η αποδοχή ενός μαύρου καλλιτέχνη από το ευρύ κοινό δεν ήταν δεδομένη). Τεράστια ήταν επίσης η επιτυχία που γνώρισε όταν το 1969 άνοιξε κάποιες από τις συναυλίες κατά την διάρκεια της περιοδείας των Rolling Stones.
Η επιτυχία του King συνεχίστηκε και την δεκαετία του ’70. Το 1988 κυκλοφορεί το single ‘When Love Comes To Town’, σε συνεργασία με τους U2, το οποίο συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ ‘Rattle and Hum’ και το οποίο πρόσθεσε ένα λίγο διαφορετικό κοινό στον μεγάλο κύκλο θαυμαστών του. Από το 2000 και μετά ο B.B. King ηχογραφούσε ολοένα και λιγότερα νέα τραγούδια. Αντ’ αυτού, έκανε πολλές εμφανίσεις σε τηλεοπτικές εκπομπές, κινηματογραφικές ταινίες αλλά και ζωντανές εμφανίσεις.
Έπειτα, το 2003, ανέβηκε στην σκηνή για λίγο με το συγκρότημα Phish στο New Jersey, ενώ το 2006 ήταν παρών στο «Three Deuces Building», στο Greenwood του Mississippi, για τον εορτασμό της πρώτης του ραδιοφωνικής μετάδοσης. Έως σήμερα, πάνω από 100 συναυλίες του, ολόκληρες ή αποσπάσματα αυτών, έχουν μεταδοθεί από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο σε δεκάδες χώρες, σημειώνοντας έτσι ένα μίνι ρεκόρ.
Στις 29 Μαρτίου του 2006 και σε ηλικία 80 χρόνων, έπαιξε στην Halem Arena του Sheffield. Αυτή ήταν η πρώτη μέρα της αποχαιρετιστήριας περιοδείας του καλλιτέχνη. Σε αυτή τη συναυλία συνεργάστηκε με τον Gary Moore, με τον οποίο ο King είχε ξαναδουλέψει παλιότερα στο τραγούδι ‘Since I Met You Baby’. Η περιοδεία ολοκληρώθηκε στις 4 Απριλίου του 2006. Τον Ιούλιο επέστρεψε στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στη Ζυρίχη της Ελβετίας, όπου και έδωσε δύο συναυλίες, στις 2 και στις 3 του μήνα στο Montreux Jazz Festival. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, ο B.B. King εμφανίζεται στην Βραζιλία έξι φορές κατά την διάρκεια της περιοδείας του.
Εκείνη την εποχή, σε μια συνέντευξή του στο Σάο Πάολο, ρωτήθηκε από έναν δημοσιογράφο αν αυτή θα είναι η τελευταία του περιοδεία κι εκείνος απάντησε: «Ένας από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες είναι ένας άνθρωπος από την Σκωτία με το όνομα Σον Κόνερι, πολλοί θα τον ξέρετε σαν ‘James Bond 007’ που έπαιξε σε μια ταινία με τίτλο ‘Never Say Never Again’.»
Εν έτη 2010, ο B.B. King παίζει σε γνωστά φεστιβάλ όπως το Mawazine Festival στο Μαρόκο και το Glastonbury Festival, ενώ λίγους μήνες αργότερα ξεκινάει νέα ευρωπαϊκή περιοδεία, με πρώτη στάση το Royal Albert Hall του Λονδίνου, όπου συμμετείχαν οι Derek Trucks, Susan Tedeschi, Ronnie Wood, Mick Hucknall και Slash. Στις 22 Μαρτίου του 2012, συμμετέχει σε μια συναυλία στο Chicago House of Blues, η οποία συνέπεσε με τον εορτασμό των γενεθλίων του George Benson, ο Benson έκανε μια guest εμφάνιση μαζί του, όπου τζάμαραν για περισσότερα από 20 λεπτά, συνεχόμενα. Στις 26 Μαΐου του 2013, κάνει μία από τις τελευταίες του συναυλίες στο New Orleans Jazz Festival κι ένα χρόνο μετά, ακυρώνει τις προγραμματισμένες εμφανίσεις του στο Chicago House of Blues, γιατί δεν αισθανόταν καλά.
Ας θυμηθούμε μερικά κομμάτια του B.B. King που έγιναν επιτυχίες, live εμφανίσεις του καθώς και συνεργασίες με σημαντικούς καλλιτέχνες.
Το 1968 γράφει το κομμάτι ‘Lucille’ που ήταν το όνομα της κιθάρας του. Η ιστορία έχει ως εξής: Στα μέσα της δεκαετίας του ’50, ενώ έπαιζε σε έναν χορό στο Arkansas των Η.Π.Α., δύο θαμώνες του μαγαζιού ξεκίνησαν να τσακώνονται μεταξύ τους, ρίχνοντας κάτω ένα βαρέλι κηροζίνης και βάζοντας φωτιά στην αίθουσα. Το κτήριο εκκενώθηκε κι ο B.B. King διέφυγε από τον φλεγόμενο χώρο μαζί με τους υπόλοιπους, αλλά συνειδητοποίησε ότι είχε αφήσει μέσα την αγαπημένη του κιθάρα αξίας 30 δολαρίων. Ο Β.Β. επέστρεψε πίσω στο φλεγόμενο κτήριο για να την διασώσει κι όταν αργότερα έμαθε ότι ο καυγάς έγινε για τα μάτια μιας γυναίκας με το όνομα Lucille, έδωσε το όνομα αυτό στην κιθάρα του για να του θυμίζει να μην κάνει ποτέ κάποια τρέλα για γυναίκα. Το κομμάτι συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ ‘Anthology 1962-1998’.
Cause Lucille don’t wanna play nothin’ but the blues
And I think I’m, I think I’m pretty glad about that
‘Cause don’t nobody sing to me like Lucille, sing Lucille.
Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία σημειώθηκε με το κομμάτι ‘The Thrill Is Gone’ το οποίο ήταν μια επανεκτέλεση από ένα τραγούδι του Roy Hawkins και που στην πορεία, έγινε το σήμα κατατεθέν του. Το 1950, μάλιστα, ο «βασιλιάς» έπαιζε συχνά το πρωτότυπο κομμάτι από τον Roy Hawkins στον αέρα ως ραδιοφωνικός παραγωγός. Αφού είχε αποπειραθεί να το ηχογραφήσει κι ο ίδιος με αρνητικά αποτελέσματα, ένας παραγωγός με το όνομα Bill Szymczyk (γνωστός για την παραγωγή σε κομμάτια των Eagles) του προτείνει την προσθήκη κάποιων χορδών. Η προσθήκη αυτή ήταν τελικά κι ένας απ’ τους λόγους που το κομμάτι κατέγραψε εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως.
Το Μάιο του ’64 κυκλοφορεί το ‘Rock Me Baby’, το οποίο έγινε και το πρώτο -Top 40 hit- του. Το 1997 ηχογραφεί ξανά το τραγούδι, σε συνεργασία με τον Eric Clapton και το κυκλοφορεί μαζί με το πέμπτο στούντιο άλμπουμ του, ‘Deuces Wild’, στις 4 Νοεμβρίου. Το ‘Rock Me Baby’ έχει διασκευαστεί αρκετές φορές από καλλιτέχνες όπως οι Otis Redding, The Animals, Steve Miller Band και Tina Turner. Το 2004 μοιράζεται τη σκηνή με τους Eric Clapton, Buddy Guy και Jim Vaughan στο Crossroads Guitar Festival.
H συνεργασία του όμως με τον Clapton είχε ξεκινήσει πολύ πιο πριν, στον δίσκο ‘Riding with the King’, που κυκλοφόρησε το 2000. Το ‘Riding with the King’, πήρε πολύ καλές κριτικές και απέσπασε ένα βραβείο Grammy. Αποτελείται κυρίως από επανεκτελέσεις παλιών blues κομματιών του ’50 και του ’60, όπως τα: ‘Ten Long Years’, ‘Three O’Clock Blues’, ‘Help the Poor’, ‘Days of Old’ και ‘When My Heart Beats Like A Hammer’.
Eric Clapton & B.B. King
Το 2005, o B.B. King κυκλοφορεί ένα άλμπουμ με τον τίτλο ‘BB King & Friends: 80’ για να γιορτάσει τα 80ά του γενέθλια. Στο άλμπουμ συμμετείχαν 12 καλλιτέχνες. Μεταξύ των πολλών επισκεπτών του άλμπουμ ήταν ο Billy Gibbons από τους ZZ Top στο ‘Tired of Your Jive’, ο Εlton John στο ‘Rock This House’ και ο Van Morrison στο ‘Early in the Morning’.
Το 2010, συνεργάστηκαν και πάλι με τον Eric Clapton στο Crossroads Guitar Festival, στο Chicago. Pure Magic.
Σ’ ένα live του, το 2011, στο Glastonbury Festival, μας εξηγεί με τον δικό του μοναδικό τρόπο «γιατί τραγουδάει τα μπλουζ», δίνοντας, τον καλύτερό του εαυτό μπροστά σε εκατομμύρια ακροατές.
Everybody wants to know
Why I sing the blues
Yes, I say everybody wanna know
Why I sing the blues
Well, I’ve been around a long time
I really have paid my dues
When I first got the blues
They brought me over on a ship
Men were standing over me
And a lot more with a whip
And everybody wanna know
Why I sing the blues
Well, I’ve been around a long time
Mm, I’ve really paid my dues
…
Yeah, you know the company told me
Guess you’re born to lose
Everybody around me, people
It seems like everybody got the blues
But I had ’em a long time
I’ve really, really paid my dues
You know I ain’t ashamed of it, people
I just love to sing my blues
…
Can we do just one more?
…
Fellows, tell them one more time.
Ha, ha, ha. That’s all right, fellows.
Yeah!
«The bluesman» B.B. King
Ο μεγάλος τραγουδοποιός και κιθαρίστας των blues πέθανε ήσυχα στον ύπνο του, στο σπίτι του στο Las Vegas, μετά από μία σειρά μικρών εγκεφαλικών επεισοδίων στις 14 Μαΐου το 2015, σε ηλικία 89 ετών. Νωρίτερα είχε νοσηλευτεί στο νοσοκομείο με σοβαρά προβλήματα καρδιάς και διαβήτη. Η είδηση του θανάτου του, προκάλεσε παγκόσμια θλίψη, καθώς ο κόσμος αποχαιρέτησε έναν σπουδαίο μουσικό που με τη φωνή και το εκλεπτυσμένο του στυλ, μας άφησε τεράστια παρακαταθήκη για το μέλλον. Ως γνήσιο ταλέντο που ήταν, ο βαρύτονος B.B. King, είχε καταφέρει να συνδυάσει τον περίπλοκο τρόπο παιξίματος της κιθάρας, που κατά δική του ομολογία, βασιζόταν κυρίως στον αυτοσχεδιασμό, με τα βραχνά φωνητικά που έβγαιναν κατευθείαν από την ψυχή. Έγινε είδωλο για τις επόμενες γενιές μουσικών και θα τον θυμόμαστε για την επιδραστικότητα του, όχι μόνο στα blues, αλλά στη μουσική γενικότερα.
Μερικά ενδιαφέροντα facts για τον B.B. King
• Ήταν γνωστός για τις ακούραστες live εκτελέσεις του σε όλη τη μουσική σταδιοδρομία του. Μόνο το 1956, αναφέρεται ότι έκανε 342 εμφανίσεις.
• Από το 1951 έως και το 1985, εμφανίστηκε στον πίνακα των charts του Billboard στην κατηγορία R&B, συνολικά 74 φορές.
• Το 1990 του απονεμήθηκε το βραβείο National Medal of Arts.
• Ο βασιλιάς πήρε τη δική του θέση στο Blues Hall of Fame το 1980, στο Rock and Roll Hall of Fame το 1987 και στο Official Rhythm & Blues Music Hall of Fame το 2014.
• Το 2003, το περιοδικό Rolling Stone τον συμπεριέλαβε στη λίστα με τους 100 σπουδαιότερους κιθαρίστες όλων των εποχών και συγκεκριμένα τον κατέταξε στην 3η θέση, μετά τον Jimi Hendrix και τον Duane Allman.
• Στις 15 Δεκεμβρίου το 2006 του απονεμήθηκε το βραβείο ‘Presidential Medal of Freedom’.
• Μέχρι την ηλικία των 63 ετών, έχει σημειωθεί ότι έχει παίξει πάνω από 15.000 φορές live.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου