Οι Five Finger Death Punch… δέρνουν

Γράφει ο Χρήστος Κασσός

Θα ήθελα να κάνω μια δήλωση χωρίς καμία αφορμή . Οι Five Finger Death Punch… γαμάνε και δέρνουν.

Η παραπάνω πρόταση θα μπορούσε να είναι η μοναδική σε αυτό το κείμενο αλλά δεν θα ήθελα να κάνω κατάχρηση της πλήρους ελευθερίας που προσφέρει αυτό το site . Έτσι λοιπόν ακολουθούν μερικές λέξεις για την μπάντα από το Las Vegas (που για συντομία πλέον θα την αποκαλούμε 5FDP).

Καταρχάς να ξεκαθαρίσω εξαρχής πως ελάχιστα συμφωνώ – έως καθόλου- με τις απόψεις του συγκροτήματος περί Αμερικάνικου πατριωτισμού και λοιπόν γραφικοτήτων που γιγαντώθηκαν μετά την 11/9. Το γεγονός ότι στα μουσικά πεπραγμένα της η μπάντα δεν ασχολείται και τόσο –όχι τουλάχιστον ξεκάθαρα- με ζητήματα τέτοιου τύπου , είναι και ο λόγος που κέρδισαν το air play τους στο CD player μου.

Το 2007 λοιπόν έσκασε σαν αεροπλάνο σε ουρανοξύστη (wink wink) το «The Way of the Fist» . Πρόκειται για ένα εξαιρετικό ντεμπούτο με το μείγμα από οργή, οργή πάλι, μελωδία και κοφτές κιθάρες να είναι απόλυτα επιτυχημένο.

Οι 5FDP με το « The Way of the Fist» εξίταραν την περιέργεια μας, με τον επόμενο τους δίσκο κέρδισαν την απόλυτη προσοχή μας. Το «War is the Answer» είναι αυτό που μεταξύ μας λέμε «δισκάρα ρε φίλε !». Μπορεί τα συστατικά να έμειναν ίδια αλλά εδώ πλέον –με την βοήθεια μιας εξαιρετικής παραγωγής- οι 5FDP άλλαξαν επίπεδο. Στο συγκεκριμένο album δύσκολα θα βρεις filler όπως επίσης κατά την ακρόαση του δύσκολα θα κρατηθείς για να μην βγεις έξω και να αρχίσεις να κοπανάς ότι κοπανιέται, να δέρνεις ότι δέρνεται και να χοροπηδάς πάνω σε ότι μπορείς να χοροπηδήσεις.

Δύο χρόνια μετά και με αλλαγές μελών, το τρίτο album της μπάντας κυκλοφορεί υπό τον τίτλο « American Capitalist» και δεν θα λέγαμε ότι έσπειρε τον ενθουσιασμό. Ο δίσκος κάθε άλλο παρά κακός είναι, αλλά δεν ανέβασε κι άλλο το επίπεδο των 5FDP. Επαναπαυτήκαν κατά κάποιο τρόπο στην πετυχημένη συνταγή των δύο πρώτων album.

Και φτάνουμε στο 2013 όπου δεν κυκλοφόρησαν ένα, αλλά δύο δίσκους . Στα «The Wrong Side of Heaven and the Righteous Side of Hell Vol. 1 και Vol. 2» θα βρεις τα πάντα ! Συμμετοχή του Rob Halford στο εναρκτήριο κομμάτι του πρώτου μέρους, εξαιρετικά εξώφυλλα με comic αισθητική, τρομερές συνθέσεις, μελωδίες , στιχουργικό μίσος , φυσικά… οργή, πανέξυπνα riffs και ότι άλλο βάλει ο νους σας. Πλέον οι 5FDP με αυτές τις δύο κυκλοφορίες στρογγυλοκάθισαν στην κορυφή. Όχι απαραίτητα των charts , αλλά στην συνείδηση μας.

Μετά το μίνι βιογραφικό της μπάντας, ήρθε η ώρα να τα πούμε χαλαρά.

Ρε παιδιά πραγματικά ακούστε τους ! Το είδος που κατατάσσονται δεν το ξέρω αλλά αν μου έβαζες το πιστόλι στον κρόταφο και με απειλούσες ότι θα πυροβολήσεις αν δεν κατατάξω σε κάποιο μουσικό είδος τους 5FDP θα σου έλεγα το εξής : είναι κάτι σαν τους Avenged Sevenfold που συναντάν τους Disturbed , αλλά πιο επιθετικοί και μελωδικοί.

Ειλικρινά είχα καιρό να ακούσω μπάντα που βγάζει τόση φρεσκάδα με εξαιρετική συνέπεια στις κυκλοφορίες της. Το μόνο που μένει είναι να βελτιώσουν τα live τους. Και σε ποσότητα και σε ποιότητα. Σαφώς και είναι δύσκολο να παρουσιάσεις ζωντανά μια εξαιρετική studio δουλειά αλλά αν θέλεις να λέγεσαι μεγάλη μπάντα είσαι υποχρεωμένος να μην στηρίζεσαι μόνο στην ενέργεια και το πάθος, αλλά και στην εκτελεστική συνέπεια.

Ακούστε και μια κομματάρα για το τέλος

by rock is dead